ไหนไหนก็ไหนไหน...ตอนเด็ก ๆ ฉายา "สกั๊ง"

ตั้งแต่เรียนชั้นประถม ไปโรงเรียนตื่นขึ้นมา ก็ไม่ได้อาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียน ตัวคงเหม็นมาก เพื่อน ๆ ทุกคนเรียก "สกั๊งค์" เป็นที่รังเกียจ โดนล้อทุกวัน จนถึง ป.6 ก็ยังถูกเพื่อนว่าอยู่ ไม่ค่อยมีใครคบ จะมีก็แต่เพื่อนผู้หญิง 2 คน ที่ดีมาก ไม่เคยพูดว่า ยอมเป็นเพื่อนด้วย คนหนึ่งชื่อ "จรีพร สุมะนังกุล (เอ๋)" เขาเป็นพี่สาวคนโต มีน้องสาวอีกหลายคน "เอ๋ อ๋อ โอ๋ อุ๋ม" ผิวคล้ำ ตาโต ผมหยิก...อีกคนชื่อ "รัตนา จำนามสกุลไม่ได้ ชื่อเล่น "หุย" มีน้องสาวเรียนห้องเดียวกันอีกคน แต่ไม่ค่อยสนิทด้วย... หุย ก็เป็นคนหน้าตาดี ผิวขาว ตาสวย พูดดี อารมณ์ดี หัวเราะง่าย... * อยู่พาณิชย์สีลม ตอนเช้าก็อาบน้ำก่อนไปโรงเรียน แต่คงเป็นเพราะเดินไปโรงเรียน ประหยัดค่ารถเมล์ เช้า ๆ เดินออกกำลังกาย ก็คงเหงื่อออกเยอะ ..ตกบ่ายก็คงมีกลิ่นตัว..ก็มักจะมีเพื่อนผู้ชายกลุ่มหนึ่ง 3-4 คน เขาก็นั่งกระซิบล้อเลียน ทำนองว่า "ตัวสกั๊งค์ ตัวเหม็น" จนจบชั้น ปวช.2 ก็แยกห้อง เขาไปเรียนการตลาด ส่วนเราอาจารย์ให้เรียนห้องบัญชี ตอนแรกเราเลือกเรียน เลือกเอง จะเรียน เลขานุการ หุ่นและหน้าตาคงไม่ให้ อาจารย์ก็เลยยัดให้ไปเรียน "บัญชี" กูไม่ชอบตัวเลขเลย * สอบเทคนิคกรุงเทพไม่ได้..เลยสอบเข้า วิทยาลัยอาีชีวศึกษาเอี่ยมลออ.. วันสอบ วิชาสุดท้ายลืมสอบ เดินกลัีบบ้านสบาย ๆ พอถึงบ้าน สักพักหนึ่ง นึกขึ้นได้ ว่า เฮ้ยยังไม่ได้สอบอีกวิชาหนึ่ง รีบแต่งตัวกลับไปสอบให้ทัน เกือบไม่ทัน...สุดท้่ายสอบได้ ถ้าสอบไม่ได้คงโดนแม่ด่า เพราะจะต้องเสียเงินไปเรียนโรงเรียนเอกชน...