หลายวันก่อน หนาวมาก.. เค้าขาผิวแห้ง คันมาก เลยนึกถึงป๊า ตอนที่นอน รพ.จุฬา ขาหน้าแข้งถึงปลายเท้า ผิวหนังแห้งแตกเป็นลายคล้ายเกล็ดงูเลย.. ของเค้ายังคันขนาดนี้ ของป๊าคงจะคันมาก เกาก็ไม่ได้.. เค้าเอาโลชั่น "กานิเยต์" ขวดสีเขียว..ไปให้ม๊าบอกให้เอาไปให้ยายป้อม ทาให้ป๊าที..ม๊าบอก "ไม่ต้องที่นั่นเขาก็มี" แต่ที่เค้าเห็น โลชั่นซิตร้า ขวดเล็ก มันหมดแล้ว ถ้าจะบีบต้องเขย่า บีบอย่างมาก
*
วันรุ่งขึ้นเค้าไป ปรากฏว่าไม่มีโลชั่น.. อีกวันเค้าก็เอาโลชั่น "กิฟฟารีน กุหลาบ" ไปกดทาให้ป๊า ตอนทาป๊าสะดุ้ง ร้อง...เค้าถาม "เย็นเหรอ" แต่เค้าก็ทาให้ป๊าจนทั่วถึงปลายเท้า.. แล้วก็บีบใส่ขวดซิตร้าขวดเล็กอีกขวดหนึ่ง.. เป็นเรื่องที่เค้าแปลกใจมาก หลังจากเห็น "พินัยกรรม" ที่ป๊าเขียนยกบ้านที่ดินให้ลูก "ป๊อป" คนเดียว ทั้งหมดให้เขา..
*
ทั้งหลายทั้งปวงก็ชั่งมันเถอะ แค่อยากเล่าให้ป๊าฟัง.. สงสารป๊า ในช่วงเวลาของชีวิตครั้งสุดท้าย ยกทรัพย์สมบัติให้ลูกชาย "ป๊อป" เป็นคนอื่นเขาละทิ้งทุกอย่าง ไม่ห่วงเรื่องทำมาหากิน แต่นี่รู้ทั้งรู้ว่าจะได้รับทรัพย์สมบัติ มรดก มากมายทั้งหมดอย่างนี้.. เขากลับอ้าง "ถ้ามัวแต่ไปเฝ้า(ป๊า) ก็ไม่ต้องทำมาหากินกันพอดี" อย่างเปียนี่ หอบเอางานไปทำเฝ้าแม่ตอนผ่าสมอง.. เปียเป็นลูกที่ขยันมาก แม่รักมาก ให้เงินให้ทองให้สมบัติมากกว่าพี่น้องคนอื่น ๆ ... ก็ได้แต่เห็นว่าพ่อแม่คนอื่นเขาเป็นอย่างไร..ไม่กล้าเอามาเปรียบเทียบกับพ่อแม่เค้า(นังปู) เด็ก ๆ ช่วยพ่อแม่ทำงานทำมาหากิน.. สุดท้ายต้องมากลายเป็นหมาข้างถนน..ชีวิตก็เป็นเช่นนี้แล
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น