วันนี้ก็ไม่มีอะไร รบกวนคุณพยาบาลกับบุรุษพยาบาล เปลี่ยนแพมเพอร์สให้
ป๊าให้ช่วยพยุงลุกนั่ง ลองแล้ว ไม่ไหว ทั้งต้นคอ กับหลัง คนเดียวเอาไม่อยู่หรอก
คุณหมอบอก อาการก็ทรง ๆ "คนไข้บ่นกับหมอทุกครั้งว่า อยากกลับบ้าน ๆ ๆ"
บอกหมอว่า "ที่เขาอยากกลับบ้าน ไม่ใช่อยากให้พี่ดูแล เขาอยากให้ผู้หญิงของเขาดูแลต่างหาก"
พอพูดกับป๊า ให้รู้ว่าเรารู้ทัน ว่าอยจากจะให้ผู้หญิงดูแล
เอาเลย ทำแกล้งร้องงอแงงี่เง่า "ร้องจะถอดเสื้อ" เลยเรียกคุณพยาบาลมา บอก "ถอดเสื้อไม่ได้ ให้ใส่ไว้"
"โทร.ให้ I POP ขับรถเข้าที่ดีๆ"
"ขอมอร์ฟีน เดี๋ยวป๊าออกเงินเอง" คุณพยาบาลมาฉีดให้ บอก "ไม่เสียสตางค์"
เย็นพูด "กระเป๋าสตางค์ของป๊าอยู่ไหน อยู่ที่เอ็งหรือเปล่า" (ตลกละ ไม่ได้ความจำเสื่อม มาทำฟอร์มเรื่องกระเป๋าตังค์)
"โทร.ไปบอกม้า ถามเรื่อง ทองในตู้เซฟเก็บขึ้นหรือยัง" (เขาเก็บไว้อย่างดีน่า ไม่ต้องห่วง)
"ไม่ได้ โทร.ถามเดี๋ยวนี้ ๆ" (อ้าว โทร.ก็โทร. คุยกันเองแล้วกัน)
(ได้ยินบอกว่า เก็บไว้ให้อย่างดี) แกล้งถาม "มีกี่ร้อยล่ะ" / "มีเป็นพัน" (เหรอ)
อยู่ดีดี ก็พูดว่า "ให้ไปช่วยม้าขายของ" (เออ.ขี้เกียจตีความหมาย ว่า ให้ไปเอาเงินที่คุณนายวิภา เขาไม่ให้ หรือเป็นความหวังดี ที่จะบอกว่า ทำหนังสือไม่มีกินหรอก ขายของช่วยม๊ามีเงินใช้)
"เรื่องกระเป๋าตังค์ จะให้ตังค์ค่ารถเค้าเหรอ" / ป๊าพูด "เปล่า"
"ไปซื้อองุ่นมา จะกินองุ่น" / "แถวนี้ไม่มีขาย ต้องข้ามไปซื้อที่ศาลาแดง รอหน่อยแล้วกัน"
(ซื้อมาปอกหั่นชิ้นเล็ก กินชิ้นเดียว บอกไม่กินแล้ว)
"ไปซื้อเบตาดีนมาใส่แผลให้หน่อย" / "หมอเขาให้ใส่เหรอ ถามหมอก่อน" / โวยวาย "ให้ไปซื้อก็ไปซื้อซี่ ทำไมถึงเป็นคนอย่างนี้ ไม่ตามใจเล้ย..ย..ย..) อ้าวซื้อก็ซื้อ
บอกคุณบุรุษพยาบาล ถ้าเปลี่ยนผ้า ใส่ช่วยใส่ยาให้ด้วย
เขาบอก "หมอให้ใส่เหรอ ไม่มั้ง แต่จะใส่ยาตัวอื่น (ชื่ออะไรจำไม่ได้)ให้แทน"
หลายวันก่อน ม๊าพูด "จ้างคนอื่นก็เสียตังค์ จ้างมึงก็เสียตังค์ ไปฟ้องซาโก มันไม่ออกเงินค่างจ้างเฝ้า กูออกเองก็ได้)
คุณหมอกับทีมพยาบาลดูแคนไข้ทุกคนเป็นอย่างดีมาก ไม่เลือกปฏิบัติ
คุณหมอบอกเริ่องเตียงไม่มีปัญหา
ป๊าไม่ได้อยากให้เราไปเฝ้าหรอก ตอนโน้นนั่งกอดคุณหญิง บอกเรา "ไม่ต้องมาที่นี่อีก ห้ามมาที่นี่อีก"
เมื่อเช้าเข้าห้องอ้วน อ้วนบอกพรุ่งนี้ขอยืมกล้อง พรุ่งนี้สอบ (คงจะวันสุดท้าย อยากถ่ายรูปกับเพื่อน) เราบอก "ได้" เดี๋ยวจะเอาไปให้ที่โรงเรียน
ไปสีลมเลยฟอร์มจัดใส่ "ม๊า ขอเบิก 40 บาท ค่าถ่าน อ้วนมันยืมกล้องไปถ่ายรูปกับเพื่อนที่โรงเรียนพรุ่งนี้" (หยิบ 40 บาท พูด "จะเอาอีกเท่าไหร่ บอกมาเลย ยึกยัก ๆ"
"มันยืมกล้องใคร" / "กล้องเค้า" / "ไม่ต้องเลย พ่อเค้ามี เดี๋ยวพ่อเค้าก็ให้ยืม มึงไม่ต้องยุ่งกับเค้าเลย" (พูดอย่างนี้ก็เข้าทางสิ แล้วเดี๋ยวมาดูกัน ว่ามันจะทำได้จริงหรือเปล่า บอกอ้วนทุกครั้งว่า "ให้บอกป๊า ยืมป๊าก่อน" อ้วนพูด "ป๊าไม่ให้ยืมหรอก"
"งั้น 40 บาท ไม่เอา" / คุณนายวิภาก็เก็บลงเก๊ะตามเดิม
ได้เงินแล้ว ไปดีกว่า ปล่อยให้แม่ลูกสุดที่รักเขาคุยกันเอง บริหารจัดการ(ชีวิตชาวบ้าน)เก่งนัก กูขอเอาตัวรอดก่อนแล้วกัน ต้องรอให้ถึง 20 มีนา
ป๊าร้องไห้ ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา เราไม่ถาม ไม่อยากรู้ว่าในใจเขาคิดอะไรอยู่...(ไม่รู้ดีกว่า)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น