twitter

มีคนสร้างเงินเป็นหลักล้านด้วยการเขียนหนังสือขายใน Kindle เพียงอย่างเดียว ด้วยวัยเพียง 26 ปี http://gizmo.do/eHEXUk #TKUG

6 hours ago Favorite Retweet Reply

1 มีค.54

วันนั้นซาโกว "ตอนที่ป๊าเธอพายายวรรณาไปเที่ยวเมืองจีน แล้วกลับมา ฉันเห็นหายไปเป็นเดือนฉันก็เป็นห่วง ฉันก็ตามหานะ"

เมื่อวาน 28 กพ.54
"แม่เอ็งบอก เตี่ยเอ็งขนาดจะตาย ๆ ยังจะขอไปเที่ยวอาบอบนวด"
"ก็เห็นม๊าบอก ป๊านั่งมอเตอร์ไซค์หลังผ่านิ่วจะไปหาวรรณาไม่ใช่เหรอ"
"ก็ตอนแรกเขาจะให้แม่เอ็งดูแล แม่เอ็งมีเวลาเสียที่ไหน ลูก ๆ ก็ไม่มีเวลากัน ไอแจ๋กลับหาหาไอแกลบ ถามหาไอป้อม ที่ตอนเล็ก ๆ ไปเลี้ยงไอป้อมไง แล้วเตี่ยเอ็งก็เอาทำเมียน้อย พอแม่เอ็งจับได้ก็ส่งกลับกำแพง"
"ทีนี้ก็เลยจ้างไอป้อมดูเตี่ยเอ็ง ไหน ๆ ก็เคยเป็นเมียน้อยเตี่ยเอ็ง เตี่ยเอ็งเขาก็ชอบ บอกจะให้ทอง 2 บาท ไปขอไอป้อมจากลูกสาว มาให้เป็นเมียน้อย ทีนี้เตี่ยเอ็งก็ตายซะก่อน"
"ม๊าให้อะไรไอป้อมมั้งหรือเปล่า" / "แม่เอ็งเขาก็ให้ บอกดูแลกันจนตาย จะให้เงินหมื่นนึง ไอป๊อปมันก็ให้ไอป้อมเยอะเหมือนกัน"
"หลังจากไอป้อมกลับมา เขาก็มีผัว ได้ผัวอีกหลายคนอยู่ ผัวคนสุดท้ายนี่มีฐานะหน่อย เพิ่งตายก็ได้ที่เป็นมรดก จะทำไร่มันสำปะหลัง แต่แม่เอ็งขอให้เขาอยู่ต่อช่วยขายผักจนกว่าไอแจ๋จะกลับจากอเมริกามา"
"ไอป๊อปจะเอาแม่เอ็งไปอยู่หนองจอกด้วย"
"ซาโกวกับโซ่ยโกวเอ็ง เขาเดินมาด่าแม่เอ็งทุกวัน บอกจะซื้อคอนโดหน้าบ้านนั้น แล้วจะมานั่งด่าแช่งให้ขายให้เจ๊งทุกวัน"
"เขาตีไอหลินทุกวัน ตั้งแต่เอามาเลี้ยงตอนเด็ก ๆ ไม่ใช่เหรอ เขาเห็นลูำกเลี้ยงดีกว่า เลี้ยงอย่างเทิดทูนบูชา สุดท้ายถ้าพวกเขาเป็นอะไรไป ถ้าเป็นอัมพฤตอัมพาต ก็คงจะได้ไอหลินนี่แหละดูแล ลูกเลี้ยงเขาคงไม่ดูหรอก ตอนนี้ก็อยู่สบาย ๆ นาน ๆ ก็กลับมาเยี่ยมแม่เขาทีนึง"

"2 อานั่น เขามาด่าแม่เอ็ง ตอนเตี่ยเอ็งยังไม่ตาย เขายุให้เตี่ยเอ็งกลับไปคืนดีกับเมียน้อย ยายวรรณานี่ เข้าข้างเขา"

ไอ้เรารู้สึกว่าเหมือนเป็นตัวตายตัวแทนที่จะรับช่วงขายโชห่วยต่อจากเขา เพื่อที่จะเฝ้าสมบัติร้านขายของนี้เอาไว้ มากกว่าแม่จะเจตนาดีที่อยากจะให้ขายของให้มีเงิน วันละ 200 จะมีเหลือเก็บฝากธนาคารเหรอ?? จะยกให้แจ๋ขายกับข้าว เพราะกลัวหมากัด (คงจะหมายถึง คุณสมศรี คุณสมสุนีย์ ละมั้ง)

ส่วนตัวแล้ว ลูก ๆ ก็หากินกันเองแล้วน่าจะคืนที่ขายของให้ 2 อาเขาไป เพราะท่าทางอาการเขาจะหนักขึ้นทุกวันเหมือนกัน ดูเหมือนจะเป็นคนมีเงินที่จะใช้เงินซื้อคนอย่างเดียวมั้ง

ของโปรดป๊า

สมัยโน้นป๊าชอบกิน ผัดเปรี้ยวหวาน
สมัยนี้ชอบกิน "ผัดหอยลาย" ตอนไปอยู่ 2 เดือน ก็ผัดให้ป๊ากิน ซื้อที่ตลาดมีน หอยตัวโต ๆ ผัดน้ำพริกเผา (เราว่าเราผัดอร่อยมาก) ถ้ามีโอกาสจะผัดส่งไปให้กิน
ป๊าชอบกินซูชิ อาหารญี่ปุ่น เขากินอาหารวัดมาหลายปีเลย ไม่ได้สุขภาพ

หมัย'เดะ ๆ ป๊าชอบซื้อปูผัดผงกะหรี่ (แบบเหลา น้ำมั้นน้ำพริกลอยเป็นมันแดงสวย อร่อยมาก) มาให้กิน ทำแป๊ะซะปลาช่อน นึ่งบนผักกาดขาว คื่นช่าย...

ตอนไปส่งลูกชายคนโตไปโรงเรียนประจำ "ดาราสมุทร" ป๊าจะแวะ "แหลมแท่น" บางแสน ไม่มีชายหาด เป็นตึกยื่นไปในทะเล เห็น "ดาว" (ที่คนชอบเรียก "ปลาดาว"มันไม่ใช่ปลา) ตัวโต ๆ 5 แฉก
ระหว่างทางไปชลบุรี จะเห็นนาเกลือ กังหันลม กลิ่นเกลือ (สมัยโน้นรถไม่มีแอร์)

หมัย'เดะ ๆ ป๊าเคยพาไปตกปลา ใช้เบ็ดไม้ เอ็นเส้นเล็ก ๆ เราตกได้ปลาหมอ 1 ตัวเล็ก ๆ (ทำบาปตั้งแต่เด็ก)
ปิดเทอม รับจ้างขับรถเปิดเครื่องขยายเสียง โชว์ป้าย พรรคกิจสังคม เคยขับรถเข้าไปบ้านซอยสวนพลูด้วย จำได้ว่าต้นไม้เยอะมากเลย

"แซ่หยีเขาเผารูปดาราสวย ๆ เผารูปวรรณาส่งไปให้ผัวเขา" / ซ่อษาบอก "ตอนดี ๆ เป็น ๆ ไม่ให้เขา" อ้าว ฮา.

"คนนี้ไม่จดทะเบียน" / "คนก่อน ก่อน ก่อน โน้น..จดทะเบียน จ้างหย่า สามหมื่น".

ของโปรดหงี่หยี

เมื่อวานหงี่หยีเขาบอก เขาชอบกิน "ผัดเปรี้ยหวาน" ใส่สับปะรด มันต้องเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ ที่ตลาดผัด(ทำนองว่าไม่ได้อย่างใจ) เขาชอบแบบแตงนิ่ม ๆ "ไหงไม่มีฟันเคี้ยว"

28 กพ.54

เมื่อคืนเล็กบอก "เด็กมันโดนตี โดนตบด้วยเตารีดหน้าเขียว เด็กมันหนีมาเอง มันรู้ว่าใครพึ่งได้ ช่วยได้ มันก็หนีมา ยังจะมาตามตีตามตบเด็กอีก นี่ก็ส่งจบปริญญาโท เวลาตอนตรุษจีนเขาก็เอาเงินแต๊ะเอียมาให้แซ่หยี" / หงี่หยีรีบพูด "เดี๋ยวเขาก็เอามาคืน" (เอ๊าะเหรอ) / "พ่อกูตาย ไม่เห็นคุณหนูหลินมันมาเลย" / "ความจริงแล้วมันก็แอบมา แต่แม่เอ็งเขาสั่งห้ามไม่ต้องมา เดี๋ยวมาเจอ 2 อา งานศพจะไม่เป็นงานซะ" / "ตอนไปขอค่ารถ แม่กูเขายังบ่นเลย ได้เหน่งไปยืมตังค์เขาพันนึง บอกจะคืนวันที่9 ไม่รู้9 ปีนี้ปีไหน นี่หลานในไส้แท้ ๆ จะดีจะชั่ว มาขอความช่วยเหลือ นั่นไม่ใช่หลานในไส้แท้ ๆ ช่้วยจั๊ง" "เชื่อดิ เครื่องกรองน้ำเจ๊งแหง วันดีคืนดีถ้ากูขายโชห่วย เขาจะต้องมาขอคืนให้ลูกชายเขาขายแหงเลย"

ซ้อนรถเครื่องไปตลาด ซื้อน้ำปั่น ข้างตลาดริมปิง แำก้วใหญ่ อร่อยมาก ชงจากผง+ไข่มุก(ดำ) / "ทำไมเอ็งไม่ทำหนัวสือให้สำเร็จตั้งกะ 10 ปีที่แล้ว ไม่งั้นป่านนี้รวยไม่รู้เรื่้องไปแล้ว" / "ก็ตอนนั้นยังไม่เจอว่าจะทำหนังสือนี่หว่า" "ไม่เป็นไร ทำตอนนี้ก็ยังไม่สาย ยังไม่ 50" / "เดี๋ยวไปขุดตะไคร้ 3 กอ เขาเอา 15 โล" "แม่กูเวลาจะลงทุนอะไร แกจะบ่น แต่เวลาเก็บตังค์เข้ากระเป๋าเงียบกริบ"  "เออ..ตระกูลนี้โคตรงกเลยว่ะ แม่มึงกะแม่กูพอๆกัน"

27 กพ.54

ไปหาซาโกว ก่อนมากำแพง "วรรณาเห็นป๊าออกจากบ้านมา เขาเลยเผาบ้านที่หนองจอก" /  "โซ่ยโกเขาเป็นคนติดเพลง ถึงแม้ไปงานศพเขาก็ร้องเพลง" /  "จริง ๆ แล้วชั้นก็จะใส่ชื่อพวกเธอในมรดกให้" / "แม่เธอเอาไม้กวาดไล่้ตีวรรณา" ถาม"ไม้กวาดอันเล็กอันใหญ่" / "ไม้กวาดอันใหญ่อย่างยาวเลย" / "ชัั้้้้้นขอโืทษหลินมันแล้ว ฉันเป็นผู้ใหญ่ ขอโทษเด็กแล้ว" / "วรรณามากับพ่อเธอ บางครั้งเขามาเยี่ยมหลายครั้ง" / "เขามาขอเงินซาโกวหรือเปล่า" / "เปล่า เขาไม่ได้มาขอเงิน" (ถามย้ำหลายครั้ง) / "เขามากับพ่อเธอ อีเยาเห็นเอาไปฟ้องแม่เธอ แม่เธอเลยมาไล่ตีเขา" / ซาซ่าบอก "หลานพี่2คนเขามาด่าหนูว่า"เหี้ย" / "ไม่ใช่ เขาเล่้นมุขกันด่า เชี่ย เขาไม่ยุ่งไม่อะไรกับใคร" / "แต่เขามองหน้าหนู" / "เป็นเรื่องบังเอิญมากกว่ามั้ง ถ้าทำให้ซาซ่าเข้าใจผิดก็ขอโทษด้วย" / "ชั้นยกบ้านที่หัวหินให้ไอ้หลินมัน มันไม่เอา ฉันเลยประกาศขาย มีคนรีบมาซื้อเลย" มันหยิ่ง
"ตอนนี้ชั้นไม่สนแล้ว มันจะไปไหนก็ไป" / ซาซ่า "เลี้ยงได้แต่ตัว แล้วก็ไป" / "แต่ก็แปลกนะซาโกว ป๊าตาย มันไม่มางานเลย" (ก็เพราะคุณป้าสะใภ้ที่แสนดีกับพี่ชาย กลัวว่า 2อาจะมาเจอแล้วลากหนูหลินกลับไปท้ายร้า่ยอีกมั้ง มองอีกมุมหนึ่ง 2แม่ลูกนี้ก็ช่างปกป้องคุณหนูหลิน หนีความจริงไปตลอดชีวิตของเด็กคนนี้" / "เรื่องหนังสือภาษาจีนพ่อเธอยืมไปแล้วหาย พ่อเธอบอกไม่ต้องไปหาที่บ้านหรอก อย่าไปรื้อไปค้นบ้านเค้า" (แต่ข้อมูลทางนี้บอกว่า โซ่ยโกวเขาเดินมาด่าป๋าแบบเสียหาย ด่าแหลกเลย)

"ชั้นได้ยินข่าวแว่ว ๆ มาว่า วรรณาเขาจะฟ้องบ้านเธอ เรียกเอาสมบัติ เพราะว่าเขาเป็นเมียเขาเก็บฟันพ่อฃเธอไว้ ชั้นก็ไม่รู้รายละัเีอียดทางกฎหมาย" ข้่อมูลทางนี้เขาได้จากพ่อไปไม่ต่ำกว่า 3 แสนบาท แต่เราพ่อตายเรายังไม่ได้สักสลึงเลย ถ้าเขาจะมาเอาอีกก็ยังไงอยู่นะ อากงก็มีหลานตั้ง 3 คน เขายังอยากจะเอาอีกเหรอเนี่ย เฮ้อ..

ข้่อมูลจากทางนี้ หลินถูก 2 อาหญิง ตบ ตี ด่า ตบคว่ำเลย ทำร้ายทารุณทั้งร่างกายและจิตใจ / คุณนายวิภากับลูกชายสุดที่รักขับรถเก๋งไปรับมาอยู่บ้านที่ดินแดง เขาหนีมาอยู่นี่ก็ยังคอยจะมาตบตีอีก
ญาติทางนี้ก็ไม่พอใจ แซ่หยีโดนอาม่ากับ2อา เดินขบวนมาด่าตั้งแต่สมัยไหนโน้นแล้ว มาตอนนี้ยังตามาด่าไม่หยุดหย่อน เขาจะซื้อคอนโดนหน้าบ้าน แล้วจะนั่งแช่งแม่เอ็งให้ขายเจ๊ง ๆ ๆ /
แม่เอ็งเขาจะไปอยู่หนองจอกกับIpop (สรุปงั้นเขาจะปล่อยเราให้นั่งขายโชห่วยที่สีลมคนเดียว ตอนแรกเขาบอก เดี๋ยวจะอยู่ช่วยขายให้ก่อน แล้วพอIแจ๋มาก็ช่วยกันขายอย่างที่บอก) ไอ้ที่จะช่วยเรา สงสัยจะช่ีวยให้ชีวิตล่มจมมากไปกว่าที่ควรจะเป็นละมั๊ง ทำหนังสือบอก "ไม่มีข้าวกิน" แต่ทำเครื่องกรองน้ำ คงจะร่ำรวยน่าดู หงี่หยีบอก "อ้าวเขาก็ไปทำงานสบายของเขาสิ" ก็ใช่น่ะสิ "งานสบาย รายได้ดี เขาคงไม่โยนทิ้งมาให้ไหงทำหรอก"

โซ่ยโกวมาเปิดเพลงมารำพัด ไม่ให้เกียรติพี่ชาขคนตาย Pomโมโห ซาโกวถาม จะต่อยโซ่ยโกวเหรอ  /  คุณนายวิภา บอกญาติว่า "เขามาด่าเรื่อย ๆ ไอ้เหี้ย ไอ้สัตว์ ฯลฯ" เราไปสวัสดีส่งแขกขอให้เขากลับไปก่อน

เล็กบอก "แม่เอ็งเขาให้ที่ไร่้อ้อย เอ็งก็เอาไว้ก่อน ยังไงก็ให้เ่ช่าก็ได้ไร่ละพัน" / "แล้วปีหนึ่งได้เท่าไหร่ ขายก็ขายไม่ได้" / "ถ้าขายไม่ได้เขาจะขายกันเรอะ" / " 3 แสน ทำมาหากินอะไรเองก็ไม่ได้ แค่ค่าเช่าปีหนึ่งจะได้สักกี่พันแค่ 10 กว่าไร่ จะพอกินเหรอ"  "ตอนมีแรงยังไม่แก่เท่าไหร่ ไม่ให้ทุนทำมาหากิน ที่ิดินต้องรอเขาตายก่อนถึงจะได้ ค่าเช่าก็เหมือนกัน ไม่รู้ว่าต้องรอถึงเมื่อไหร่ จะได้กินค่าเช่าที่ดินไร่อ้อย" แล้วเราจะอยู่ถึงได้มรดกที่ดินอันมีค่ากว่า 3 แสนผืนนี้เรอะ ไม่เอา ไปดีกว่่า

27 กพ.54

เล็ก "ที่หนองจอก ใส่ชื่อ 2 พี่น้อง สร้างตึกเก็บค่าเช่าแบ่งให้เอ็ง"
เรา "แล้วตึกที่บางพลี" / "พ่อเอ็งเขายกให้Ipom ตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ" / "แล้วตึกที่ดินแดง" / "แม่เอ็งเขาคงจะให้อยู่้กัน3คนพีน้องมั้ง ไม่รู้สิ" / "ไม่มีเศษเงินเ้ศษทองป๊าเหลือให้บางเหรอ" / "แม่ข้าบอกว่าแม่เอ็งเขาขายทองมาเป็นค่าใช้จ่ายจัดงานศพ ยังไม่รู้ว่าพอหรือเปล่า" / "จริง ๆ แล้วก็ไม่หวังแม้แต่เหรียญสลึังเหรียญนึง ต่อให้เหลือคุณนายก็ต้องให้ขายของโชห่วยถึงจะให้" / "พ่อเอ็งเขาก็ขายทองไปรักษาตัวไปเยอะเหมือนกัน"

"แม่เอ็งเขาก็มางานศพไถ่คิ้วแม้หลายคืน" "เขาเรียกหลานสาวคนเล็กว่า "ปลวกน้อย"

23 กพ.54

ลงไปนอนกับพื้นศาลาหินขัด (ไม่หลับหรอก) นอนเล่นยืดแข้งยืดขา ก็ได้ยิน
คุณนายแม่ "แล้วพรุ่งนี้นังนี่ (อ๋อเราเองหรอกเหรอ นังนี่) จะเอายังไง"
คุณชายลูกรัก "ก็ถ้าแค่ถือรูปกับกระถางธูป ไปสองคนกับไอ้ป้อมก็พอ"

โน่ "กู๊ปู ป๊ามาว่าโน่ มันเบิกอะไรกัน กระจาย"

วันนั้นมันถามลูก "ไอ้โน่ (เสียงดัง) ไปไหน"
โน่ "ไปเซ่เว่น"
พ่อมัน "อะไร ไปเดินเล่น"
โน่ "ไปเซ่เว่น" (เราให้ตังค์อ้วนไปซื้อขนมกับวู้ดดี้ กะเดี๋ยวจะเบิกกับอาม่ามัน)
พ่อมันไม่ให้สตางค์ลูกมันซักบาท

เมื่อวานได้ยิน อาม่าถามเสียงหวาน "ยู..ไปไหน" (เราหันหลังแต่ประมาณว่า อาม่าให้สตางค์ไปซื้อขนมให้หลานสาวสุดที่รัก)

เมื่อวันก่อน ก่อนกลับบ้าน โน่บอก "กู๊ปู ยังไม่ได้ค่าขนมเลย" / "ก็ไปขอป๊าสิ" (โน่เดินไปขอ) กลับมาบอก "ป๊าไม่ให้"

เมื่อวาน หลังเสร็จงาน 17.30 น. พ่อมันให้ค่าเบี้ยเลี้ยง 100 กับค่ารถ 100 เป็น 200 ฝนตก บอกโน่ให้นั่งมอเตอร์ไซค์เข้าบ้าน เราเดินตามหลัง
อ้วนไม่ยอมขึ้นมอเตอร์ไซค์ เดินเข้า อ้วนเป็นหวัด (คงอยากเก็บตังค์ซื้อซิม บ่นว่า เครือข่าย True ไม่ค่อยติด..อาจจะเปลี่ยนระบบเพื่อรองรับระบบ 3Gก็เป็นได้มั้ง)

ไม่รู้จะหนีไปไหนดี

กะแรกว่าจะไปกำแพง ไปหา "เล็ก" (แจ๋แก่กว่า 6 ปี ปีขาล) แต่เรียก "ไอ้เล็ก" (ยังกะเพื่อนกันเลย) มาตั้งกะเด็ก ๆ (อ้าวก็เรียกตามแจ๋ยิ่นหมอยอ่ะ) มันก็เลยติดปาก แกะไม่ออกซ๊ากที จะว่าปากไม่ดีก็ยอมอ่ะค่ะ

แจ๋เล็กไหนเหรอ

อ๋อแจ๋เล็กกับแจ๋ชุ้นที่ขาย "กล้วยตากอบน้ำผึ้ง" หน้าวัดพระพุทธชินราช แต่จำไม่ได้ว่าล็อคไหน อร่อยมากเลย ตะเองเคยกินอ๊ะป่าว แจ๋เค้าเคยทำถั่วสมุนไพร (ทอด) ให้เราชิมด้วยนะ กรอบอร่อยมาก ๆ ถ้าผ่านไปพิด'โลก แวะซื้อร้านอาแจ๋เล็กของเค้าด้วยนะ (บังคับ บังคับ)

ใกล้ timeout แล้ว

ขอให้นายแป้งหมัก และแฟน (จะสาวมั้ยสวยมั้ย) ไม่รู้เนอะ นอนหลับฝันดี ทั้งคู่ไปเลย (อิจฉาอ่ะ) วันศุกร์นี้ตะเองลงทะเบียนไปนิคมฯ ระยอง นิคมฯ จีน กับคุณวิชัยอ๊ะป่าวอ้า...เค้าไม่ว่างน้า..

เล่าถึงความแสบของ2ผัวเมีย

แต่ก็เล่าถึงความแสบของ2ผัวเมีย กับคุณแม่ (ทีมเดียวกัน) ให้แจ๋ชุ้นกับแจ๋เล็กฟัง เขาจะเชื่อไหม ไม่รู้ อ้อ..เพิ่งรู้ แจ๋เล็กบอก "สมัยเค้าเล็ก ๆ แจ๋เล็กไปช่วยเลี้ยเค้า 1 เดือน ตอนปิดเทอม" ดีจังเลยอ่ะ แสดงว่าเรากว่าจะโตมาจนแก่ขนาดนี้ ต้องผ่านคนเลี้ยงดูแลหลายมือแหงเลยอ่ะ
(ตัวเป้ง ๆ ขนาดนี้ คนแก่อ่านออกมั้ยเนี่ย สงสารสายตาตะเองจังเลย) ฮี่ ๆ แฮ่ ๆ

tweet ไม่ได้ เอางี้ละกัน

@par แจ๋บอกว่า อาจารย์ถ่ายรูปส่งประกวด จนเขาห้ามส่งเข้าประกวดอีก (อ้าว อย่างนี้ก็ฮาสิครับพี่น้อง) อย่างนี้ต้องขอเรียกปรมาจารย์TheSuperMaster

เมื่อคืนก็อาการหนักอีกแล้ว 20 กพ.54

21 กพ.54
เมื่อคืน 20 กพ.54 ครอบครัวผัวเมียตัวแสบ กลับมานอนดินแดง เวลาประมาณน่าจะสองทุ่มกว่า
เราได้ยินเสียงโครมครามของอะไรสักอย่างเสียงพลาสติก เสียงเหมือนปิดฝาถังกระทบกัน (ตอนแรกคิดว่าเป็นแม่บ้าน เคซี ข้างขวา ที่ชอบทำเสียง (ชั่งมันเถอะ) แม่บ้านคนนี้ชอบฉีดสายยางรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน แล้วน้ำก็เลยออกมาโดนคนที่เดินไปเดินมา มอเตอร์ไซค์ยังต้องหันมามองเลย (ประมาณว่าฝนตกกลางวันมั้ง) ฉีดน้ำเลยมาหน้าบ้านคุณชาย POP ทุกครั้งแหละ ไม่รู้คนอื่นเขาจะคิดว่าบ้านนี้ฉีดน้ำแหงเลย)


เช้าลงบันไดมา เห็นเก้าอี้(ร้านก๋วยเตี๋ยว)พลาสติก สีแดง นอนตะแคงข้างเครื่องแอร์ (ของห้องชั้น 3) แต่ตัวเครื่องพัดลมกับท่อน้ำทิ้งมาอยู่ชั้น 4
ไม่รู้ว่าแมลงเป็นอะไรกัน ไม่อยากถ่ายรูปให้เสียค่าใช้จ่าย ทีละ 7 บาท ไม่ได้เรื่องอะไรเล้ย..ย..

19 กพ. 54
"ม้า ขอค่าถ่านร้อยนึง" / "ถ่านอะไร" /  "ถ่านใส่กล้อง" /  "อะไร ที่ให้ไปสองพันห้า หมดแล้วเรอะ อย่านี้ก็ใช่ไม่ถึงสิ้นเดือนน่ะสิ แล้วจะไปช่วยขายของเมื่อไหร่" /  "ก็รอแจ๋กลับมาก่อนไม่ใช่เหรอ" / "ไม่ต้องรอ" /  "งั้นเสร็จงานแล้วค่อยคุยกันได้มั้ย" / "จะไปขายของเมื่อไหร่"

วุฒิกับโน่ ไปนั่งฟังพ่อมันสวด เรานั่งอยู่ประตูด้านหลัง
มันนั่งที่ประตูด้านหน้า มันตั้งพูดให้ได้ยิน บางประโยคก็ไม่ได้ยิน ได้ยินแว่ว ๆ ดัง ๆ ว่า "วัน ๆ เอาแต่ขอเงิน....." (แล้วก็อะไรอีกก็ไม่รู้ ยาวเลย) เด็ก2 คนนั่งหน้าจ๋อย มันชั่งเป็นพอที่ประเสริฐสุด ๆ เลย

19 กพ. 54 "ม้า จะซื้อเสื้อใหม่ให้โน่กับวุฒิมั้ย" /  "ไม่ต้องซื้อ เดี๋ยวรื้อในถังมีเยอะแยะ"
20 กพ.54  อ้วยมากับวูดดี้ ม้วนใส่เสื้อโปโลสีขาวตัวใหม่ ถาม ตอบว่า "ป๊าซื้อให้" แล้วุฒิล่ะ
ไม่มี มีอยู่สองตัว (เสื้อวัยรุ่นตัวเก่าที่มีนี่แหละ) วันแรก ใส่เสื้อเชิ๊ตสีขาว ชุดนักศึกษาไปช่วยพับกระดาษ

หายไปหลายชั่วโมง คุณนายวิภา เดินมาถามอีกละ
"เมื่อไหร่จะไปขายของ เสร็จงานแล้วไปช่วยขายของเลยนะ เค้า(คุณชายลูกรัก) จะไปทำเครื่องกรองน้ำ เสร็จงานแล้วไปช่วยขายของเลยนะ" (อ้าว ไหนบ่นว่า ขายคนเดียวจนเดินจะไม่ไหวแล้ว ยังคิดจะขายอีกเหรอ"

คุยกับซ่อ (ก๊อฉือ) เรื่องแจ๋ไปอเมริกา ซ่อบอกไป 5 เดือน นี่เพิ่งไปแค่เดือนเดียว
งั้นก็แปลว่า คุณนายวิภา พูด "งั้นสิ้นเดือนมีนา เอ็งต้องมาขายของนะ ไม่งั้นไม่มีข้าวกิน" /  ทุเรศ ป๊ายังไม่ทันเผาเลย มันจะรีบไปร่ำไปรวยกันถึงไหน

20 กพ.54
ได้ยินว่า เสียงหัวเราะ สดชื่น อะไรนะ เอ่อ  คงจะประมาณว่าคงจะเอาที่ดินไปกู้แบงค์ "ขี้คร้าน..แบงค์... ขี้คร้าน (เสียงกระหยิ่ม ยินดี) ..จะสร้างตึก 8 ชั้น 10 ชั้น" / คุณนายวิภา "จะมีปัญญาถูเหร้อ ตั้ง 8 ชั้นนน่ะ" /  "โอ๊ย..เดี๋ยวนี้นนะม้า เครื่องดูดฝุ่นมันวิ่งไปวิ่งมา หมดแล้วมันก็วิ่งเข้าหาปลั๊กไฟเอง" ..หัวเราะฮากัน...


"ขอเบิก. เดี๋ยวเขียนรายการให้" / "เขียนทั้งปี...เดี๋ยวรอตอนเลิกงานวันนี้ไม่ได้เรอะไง" / "ด้าย..ย..ย.."

" ยู ยู คนนี้ใคร"  "คนนี้เจ็กป้อมนะลูก"  "เจ็กป้อมรวย เจ็กป้อมรวย" (อ้วกแตก พ่อมัน)

2 วันที่ก๊อฉือมา ก๊อฉือถามหลานสาวตัวน้อยของคุณนายวิภา "ยู คนนี้ใคร คนนี้ใคร" "ก๊อ..เด็กไม่รู้จักหรอก" ..ไอ้เราก็เดินไปเฉย ๆ (บางทีถ้าอยากจะรู้จัก เราอาจจะต้องไปขออนุญาตพ่อแม่ของเด็กก่อนก็ได้ หึหึ) พ่อแม่มันสูงส่งเสียนี่กระไร

หงี่หยีมาช่วยพับกระดาษสีส้มทอง ไอ้เราก็แสบ "วุฒิ ขายข้าวสาร 1 กิโล แถม 1 ขีด กูจะขายให้เจ๊งไปเลย"  /  "ต้องขายให้รวยสิ ต้องขายให้รวย" / "ไม่หละ ไหงจะขายให้เจ๊ง หรือไม่ก็เผาบ้านไปเลย"

นี่วูดดี้ ดีโน่ "แม้ หมอหลอยเหรอ"  / "ก็ไม่ได้มีใครเชิญ" /  "หมอหลอยน่ะดีแล้ว" (ฟังไม่ค่อยออก ประมาณว่า ไม่เกี่ยวข้องเป็นสะใภ้กันแล้วมั้ง)

อะไรอีกหว่า ลืมและ...เดี๋ยวนึกได้มาเขียนใหม่

รู้ว่าพวกมึงไม่ปล่อยกูให้เป็นคุณหนูคุณนายแน่ ๆ คิดตลอดเวลาตั้งแต่
ให้ไปสมัครเป็นแม่บ้าน "ไอ้แจ๋ยังทำได้เลย" "ไปสับตะไคร้โลละบาทกับเล็กที่กำแพง" "รับจ้างร้านปาท่องโก๋เอามั้ย วันละ 200" ฯลฯ

ถ้ามึงเอากูถึงตายได้..สงสัยก็ต้องทำอย่างแน่นอน

14 กพ.54 19.30 (ประมาณ)

สงสัยจะอาการหนัก เดินขึ้นไปถึงหน้าห้องชั้น 4 มีแม่กุญแจล็อคหน้าห้อง (ก่อนหน้านี้ไม่มีใส่มาตั้งนาน Solex ของแท้ดูเก่า ๆ หน่อย ลูกใหญ่พอสมควร คล้องห่วงคู่ที่ประตูเหนือลูกบิด ไม่ใช่ Solo เป็นแม่กุญแจที่คุณชายลูกรักล็อคห้องชั้น3ของมันเป็นประจำ) อ๋อ สงสัยเมื่อวานพูด "สงสัยจะต้องมาขายโชห่วยสิ้นเดือนมีนา ก็เริ่มร้อนแล้วน่ะสิ"
ส่วนหน้าห้องชั้น4ที่เป็นห้องเก็บของ(ของมัน)ปกติจะล็อคแม่กุญแจอันใหญ่ สีใหม่ ๆ หลายวันมานี้ไม่ได้ล็อค คงจะเอาไปล็อคชั้น3

เมื่อวานมันต้องพูดกับคุณนายแม่ว่า "ม้าไม่น่าให้เงินมันก่อนเลย มันเลยไม่ยอมทำงานให้"
เมื่อคืนเปิดแอร์ 21.11 น. นอนดึก เลย 19.30 น. แสดงว่าวันนี้ไม่ไปตลาด
เราลงมา 6โมงกว่า คอมฯยังเดินอยู่เลย หลับสบายภายใต้อากาศเย็นสบายจริง ๆ เลย

เมื่อเช้าโทร.นัดอ้วนเจอกันหน้า ปปส. 6.30 น.ไอ้เราเดินออก มันดันนั่งมอเตอร์ไซค์ มาถึงก่อน เอากล้องไปใช้ ห้ามลบ ห้ามถ่ายพระอาทิตย์

13 กพ.54

วันนี้ก็ไม่มีอะไร รบกวนคุณพยาบาลกับบุรุษพยาบาล เปลี่ยนแพมเพอร์สให้
ป๊าให้ช่วยพยุงลุกนั่ง ลองแล้ว ไม่ไหว ทั้งต้นคอ กับหลัง คนเดียวเอาไม่อยู่หรอก
คุณหมอบอก อาการก็ทรง ๆ "คนไข้บ่นกับหมอทุกครั้งว่า อยากกลับบ้าน ๆ ๆ"
บอกหมอว่า "ที่เขาอยากกลับบ้าน ไม่ใช่อยากให้พี่ดูแล เขาอยากให้ผู้หญิงของเขาดูแลต่างหาก"
พอพูดกับป๊า ให้รู้ว่าเรารู้ทัน ว่าอยจากจะให้ผู้หญิงดูแล
เอาเลย ทำแกล้งร้องงอแงงี่เง่า "ร้องจะถอดเสื้อ" เลยเรียกคุณพยาบาลมา บอก "ถอดเสื้อไม่ได้ ให้ใส่ไว้"
"โทร.ให้ I POP ขับรถเข้าที่ดีๆ"
"ขอมอร์ฟีน เดี๋ยวป๊าออกเงินเอง" คุณพยาบาลมาฉีดให้ บอก "ไม่เสียสตางค์"
เย็นพูด "กระเป๋าสตางค์ของป๊าอยู่ไหน อยู่ที่เอ็งหรือเปล่า" (ตลกละ ไม่ได้ความจำเสื่อม มาทำฟอร์มเรื่องกระเป๋าตังค์)
"โทร.ไปบอกม้า ถามเรื่อง ทองในตู้เซฟเก็บขึ้นหรือยัง" (เขาเก็บไว้อย่างดีน่า ไม่ต้องห่วง)
"ไม่ได้ โทร.ถามเดี๋ยวนี้ ๆ" (อ้าว โทร.ก็โทร. คุยกันเองแล้วกัน)
(ได้ยินบอกว่า  เก็บไว้ให้อย่างดี) แกล้งถาม "มีกี่ร้อยล่ะ" / "มีเป็นพัน" (เหรอ)
อยู่ดีดี ก็พูดว่า "ให้ไปช่วยม้าขายของ" (เออ.ขี้เกียจตีความหมาย ว่า ให้ไปเอาเงินที่คุณนายวิภา เขาไม่ให้ หรือเป็นความหวังดี ที่จะบอกว่า ทำหนังสือไม่มีกินหรอก ขายของช่วยม๊ามีเงินใช้)
"เรื่องกระเป๋าตังค์ จะให้ตังค์ค่ารถเค้าเหรอ" / ป๊าพูด "เปล่า"

"ไปซื้อองุ่นมา จะกินองุ่น" / "แถวนี้ไม่มีขาย ต้องข้ามไปซื้อที่ศาลาแดง รอหน่อยแล้วกัน"
(ซื้อมาปอกหั่นชิ้นเล็ก กินชิ้นเดียว บอกไม่กินแล้ว)

"ไปซื้อเบตาดีนมาใส่แผลให้หน่อย" / "หมอเขาให้ใส่เหรอ ถามหมอก่อน" / โวยวาย "ให้ไปซื้อก็ไปซื้อซี่ ทำไมถึงเป็นคนอย่างนี้ ไม่ตามใจเล้ย..ย..ย..) อ้าวซื้อก็ซื้อ
บอกคุณบุรุษพยาบาล ถ้าเปลี่ยนผ้า ใส่ช่วยใส่ยาให้ด้วย
เขาบอก "หมอให้ใส่เหรอ ไม่มั้ง แต่จะใส่ยาตัวอื่น (ชื่ออะไรจำไม่ได้)ให้แทน"

หลายวันก่อน ม๊าพูด "จ้างคนอื่นก็เสียตังค์ จ้างมึงก็เสียตังค์ ไปฟ้องซาโก มันไม่ออกเงินค่างจ้างเฝ้า  กูออกเองก็ได้)

คุณหมอกับทีมพยาบาลดูแคนไข้ทุกคนเป็นอย่างดีมาก ไม่เลือกปฏิบัติ
คุณหมอบอกเริ่องเตียงไม่มีปัญหา
ป๊าไม่ได้อยากให้เราไปเฝ้าหรอก ตอนโน้นนั่งกอดคุณหญิง บอกเรา "ไม่ต้องมาที่นี่อีก ห้ามมาที่นี่อีก"

เมื่อเช้าเข้าห้องอ้วน อ้วนบอกพรุ่งนี้ขอยืมกล้อง พรุ่งนี้สอบ (คงจะวันสุดท้าย อยากถ่ายรูปกับเพื่อน) เราบอก "ได้" เดี๋ยวจะเอาไปให้ที่โรงเรียน

ไปสีลมเลยฟอร์มจัดใส่ "ม๊า ขอเบิก 40 บาท ค่าถ่าน อ้วนมันยืมกล้องไปถ่ายรูปกับเพื่อนที่โรงเรียนพรุ่งนี้" (หยิบ 40 บาท พูด "จะเอาอีกเท่าไหร่ บอกมาเลย ยึกยัก ๆ"
"มันยืมกล้องใคร" / "กล้องเค้า" / "ไม่ต้องเลย พ่อเค้ามี เดี๋ยวพ่อเค้าก็ให้ยืม มึงไม่ต้องยุ่งกับเค้าเลย" (พูดอย่างนี้ก็เข้าทางสิ แล้วเดี๋ยวมาดูกัน ว่ามันจะทำได้จริงหรือเปล่า บอกอ้วนทุกครั้งว่า "ให้บอกป๊า ยืมป๊าก่อน" อ้วนพูด "ป๊าไม่ให้ยืมหรอก"
"งั้น 40 บาท ไม่เอา" / คุณนายวิภาก็เก็บลงเก๊ะตามเดิม

ได้เงินแล้ว ไปดีกว่า ปล่อยให้แม่ลูกสุดที่รักเขาคุยกันเอง บริหารจัดการ(ชีวิตชาวบ้าน)เก่งนัก กูขอเอาตัวรอดก่อนแล้วกัน ต้องรอให้ถึง 20 มีนา

ป๊าร้องไห้ ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตา เราไม่ถาม ไม่อยากรู้ว่าในใจเขาคิดอะไรอยู่...(ไม่รู้ดีกว่า)

10 กพ.54 ก่อน 6 โมงเช้า

ตอนที่โทรศัพท์เมื่อวาน ได้ยินว่า I Pom หรือ I Pop กลับ 6 โมงเช้า (คงจะหมายถึงเฝ้าเตี่ย)
ภาพที่นึกไว้ตอนแรกก็คือ ยายป้อมไม่ได้ไปงานบวช
ปรากฏว่าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ยายป้อมนั่งทำกะเพรา เราเดินไปเงียบๆเฉยๆ เห็นคุณชาย POP ยืนเต๊ะท่าโดดเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าประตู
ไปถึงสีลมก่อน 6 โมงเช้า
บังเอิญได้ยินแม่พูด "อีดอก ดีกว่าให้อีดอกแดก"
แม่ "อ้าวมาแล้วเหรอ" (คงไม่คิดว่าจะมาเช้ามืดขนาดนี้ ถ้าไม่มาจะเห็นภาพที่เป็นจริงเหรอ โกหกคำโต แหกตา ตอแหลกันชัด ๆ)
ที่แท้ก็ส่งเราไปเป็นไม้กันหมา ตัวคั่นเวลา ส่งไปเพื่อกันมรกดกละมั้ง
คุณนายลูกสะใภ้ อยู่บ้านเลี้ยงลูก สบาย ๆ
หันมาพูดกับเรา "มึงรู้จักอีดอกมั้ย ให้มึงเฝ้า ดีกว่าให้อีดอกเฝ้า"
"ไปเฝ้า ไม่ต้องพูดอะไร ถ้าเขาไม่เอาค่อยว่ากันใหม่"
"เมื่อวานเค้าว่า ไม่มีใครเฝ้า" (อ๋อ ก็เลยให้กูไปเฝ้า เอายายป้อมมาอ้าง หลอกใช้งาน แหกตางั้นสิ)
"เดี๋ยว 6 โมงกว่าจะไป" (พูดแก้เก้อได้ดีมาก ทำไมไม่อธิบาสักหน่อยล่ะ ว่าทำไมยายป้อมไม่ไปงานบวช คุณชายลูกรัก ไม่ได้ไปเฝ้า กลับ 6 โมงเช้าอย่างที่พูดไว้)

14 กพ.54 ก่อน 6 โมงเช้า
ขอเบิกรายการที่ใช้ซื้อของ 655.55 ให้มา 660
"ซื้ออะไรกันนักกันหนา" / "ซื้อไปแล้วป๊าเขาไม่กิน กินก็ชิ้นนิดเดียว"
"ก็บอกแล้วว่าเขาไม่กิน ไม่ต้องซื้อไป"
พรุ่งนี้วันที่ 15 ขอเบิกที่เหลือ 1,300 กินถึงสิ้นเดือน
"งั้นเอาไปเลย 2,500 ให้ไปเลย เต็ม ๆ กินให้ถึงสิ้นเดือนนะ จะบอกให้"
"จะให้แจ๋มาขายกับข้าวตอนสิ้นเดือนมีนา เอ็งก็มาขายของแห้ง คนนึงขายของเปียก คนนึงขายของแห้ง นี่เดี๋ยวเค้า(คุณชายลูกรัก)จะไปทำเครื่องกรองน้ำที่หนองจอกแล้ว ไปอยู่โน่นเลย"
(แปลกดีเนอะ พ่อมันทั้งคน ไม่สบายหนักขนาดนี้ ยังจะส่งเสริมให้ไปทำมาหากินให้ไกล ไม่ต้องเฝ้าพ่อมันมั่งเลยเหรอ)
คุณนายวิภา "วันนี้ทำคนเดียว มาช่วยตักข้าวสารหน่อยสิ" "วันนี้ไม่รู้ยายป้อมมาหรือเปล่า"
(เอ..แล้วไอ้ที่นอนเฝ้าบ้าน น่ะมีไว้ทำอะไรเหรอ เห็นปล่อยให้นอนเฝ้าบ้าน กินแอร์ตั้งแต่ 2 ทุ่ม ยัน 8 โมงเช้า ยอมพวกมันเอง ช่วยไม่ได้หรอก...ของก็จะให้ขาย คนป่วยก็จะใช้ให้ไปเฝ้า)
เออ.แล้วชีวิตกู จะต้องถูกบงการ จูงจมูก จะเก็บไว้เป็นทาสทำงานที่ไอ้คุณชายลูกรักไม่ทำ อะไรอีกบ้างล่ะ
"มาขายของนะ ไม่ขายไม่มีข้าวกินนะ จะบอกให้" (โห น่ากลัวเป็นบ้าเลย)

ลูกชายคนเล็กมาตอนเย็น 6 โมงกว่า 12 กพ.54 มาแป๊ปนึงบอก "เดี๋ยวเข้าออฟฟิศ"
ลูกของคุณนายวิภา ทำงาน ทำมาหากิน กันหมด ไม่มีใครว่า มีเราว่างไม่ได้ทำมาหากินอยู่คนเดียว
เออ.แล้วหลาน(นอกไส้ รักสุดสวาทขาดใจ หายหัวไปไหนนะ เห็นช่วยนักช่วยหนา) ไม่เรียกมาช่วยเฝ้าบ้างเหรอ (อ๋อไม่ต้อง..อย่าไปยุ่งกับเค้า)
2 วันก่อน คุณชายลูกรัก ทำความสะอาดห้องชั้น 4 ที่ว่างอยู่ ไม่รู้เจ้าของบ้านจะเตรียมเปิดรอให้ญาติฝ่ายไหนมาอยู่ (เอ.หรือจะเป็นเรา..จะบ้าเหรอ เขาจะให้ไปอยู่ขายของที่สีลมลึ่ม ๆ ฝันหวานไปหรือเปล่า เขาจะให้อยู่ห้องดีขนาดนั้น เดี๋ยวก็มีเสียงรบกวนลูกชายกับคุณนายลูกสะใภ้เขาน่ะสิ)

เย็น 13 กพ.54  17.30 น.
คุณนายวิภามาถึง รพ. ถาม "มายังไง" / "นั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างมา" แปลกดีเนอะ วันอาทิตย์ คุณชายลูกรักมีรถเก๋ง นอนอยู่บ้านกับเมียกับลูกมัน ให้แม่มันนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างมา รพ. แล้วขากลับล่ะ
พูด "ยายป้อมยังไม่มาอีกเหรอ" (เออ.ฟังดูเหมือนนัดกันไว้เนอะ..เฮ้ยอย่าไปคิดอะไรตาม ความจริงมีแค่ไหนก็ไม่รู้" เราหมดหน้าที่ก็กลับเถอะ (ก่อน6 โมง ขืนอยู่ต่อฟังคุณนายวิภาพูดต่อเดี๋ยวระเบิดลงเปล่า ๆ)
คุณนายวิภาพูด "พรุ่งนี้มาอีกเหน้อ" (พูดซะเพราะเชียว) "พรุ่งนี้ ไม่ว่าง" / ถาม "ไปไหน"

9 กพ.54 10.10 น.

คุณแม่โทร.มา ให้ไปเฝ้าเตี่ย ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ "ยายป้อมไปงานบวช ให้เฝ้า 8โมงเช้าถึง6โมงเย็น จะเอาเท่าไหร่ให้เรียกมา" / "ไม่เรียก จะให้เท่าไหร่ก็เอา"

"เมื่อวานไปเยี่ยมมันหรือเปล่า" / "เปล่า"

"ไปวันศุกร์เสาร์อาทิตย์ 8โมงเช้าถึง6โมงเย็น เข้าใจมั้ย" / "อื้ม ๆ ๆ ๆ"

จันทร์ 7 กพ.54

เมื่อวันก่อนไปเบิก60 ให้มา100 (ค่าข้าวต้มกับซื้อผลไม้ฝากพยาบาล) เค้ากินไม่ได้ไม่ต้องซื้อไป (แต่ นศ.พยาบาลฝึกหัด บอกว่า เมื่อกี๊ป้อนได้ 3 คำ ให้กินเยอะ ๆ นะคะ) แม่กูโคตรเค็มเลย  คุณชายลูกสุดที่รักกับเมียลูกเล็กมัน นอนเปิดแอร์ตั้งแต่ทุ่มครึ่งยันแปดโมงเช้าเกือบทุกวัน ลูกชาย2คน ไม่เคยเปิดแอร์ให้นอน

เดินไปทันได้ยิน "นังตัวเมีย" คุณนายวิภา หมายถึงใคร ไม่ใช่สะใภ้ยะโส, ไม่ใช่สะใภ้ซกเล็ก, ไม่ใช่คุณหนูหลิน, ไม่ใช่หลานสาวตัวเล็ก, มันก็เหลือคนเดียว....

วันนี้ขอยืม 1,200 "อะไรส่งงานต้องเสียเงินด้วยเหรอ นั่งแท็กซี่ไปเรอะไง, (ยกแขนสองข้างสูง ๆ ฉุนเฉียว) ค่าเช่ามีเท่าไหร่ เอาไปให้หมด, ส่งงานต้องเงินด้วยเหรอ, จะมาขายของเมื่อไหร่ ก็ได้เท่านั้นแหละ ให้มาช่วยขายของ ให้ 6,000 ไม่มาช่วยขายก็ได้แค่นั้นแหละ,อะไร 5,000 นี่เป็น 6,500...ทำมาเป็นปี ไม่เห็นได้เงินสักบาท...เดี๋ยวนึกออกมาเขียนใหม่

ฝากโลชั่นไปให้ป๊าทาขาด้วย คุณนายสรุปเสียงไม่พอใจ "ไม่ต้องทา"

บอกว่าคุณชายลูกรัก เฝ้า 6โมงเช้าถึง 6โมงเย็น ถามพ่อ บอกว่ามาแป๊ปเดียว
แต่จะให้เราเฝ้า 6โมงเย็นถึง6โมงเช้า (จะเอาเท่าไหร่เรียกมาเลย...เท่าไหร่ก็มีให้) ไม่เรียกเท่าไหร่ จะดูว่าจะให้เท่าไหร่ งั้นเอาไปคืนละ200 สักพักโทร.มาบอกว่า "หมอบอกไม่ต้องเฝ้ากลางคืน ดูเตี่ยเสร็จสักพักก็กลับได้ (เรากลับ 2 ทุ่ม)"

วันเสาร์โทร.มาพูดเสียงซะดีเชียว "วันนี้จะมาเฝ้าเตี่ยหรือเปล่า" จะใช้งาน แต่ไม่พูดเรื่องเงิน
"ไปให้เค้าหลอกแดก"  แต่เวลาหลอกใช้งานเราพูดซะดิบดี เวลาขอยืมเงินด่าเป็นหางว่าว
คราวที่แล้วเราก็ไปหนองจอก อยู่ 2 เดือน ไม่รู้เลยว่า คุณนายวิภาชอบใจที่ไปเฝ้าผัวเขา ไปเป็นไม้กันหมา ไม่ให้เจอผู้หญิง โง่เซ่ออีกกตามเคย ผัวเขาก็ไม่อยากให้เราไปอยู่ด้วย เพราะเขามีผู้หญิงอยู่แถวนั้น

พอกลับมา โดนด่า "กลับมาทำไม ทำไมไม่ขายของให้รวย ๆ ให้มันเห็น" (ทะเลาะกับยามเฝ้าท่อแก๊ส ปตท. เป็นคนปากเสีย เอาเมียชาวบ้านมาทำเมียตัวเอง)

เรื่องเงินขอความช่วยเหลือไม่มีใครให้ ทั้งผลักทั้งถึบไปให้อีกฝ่าย แต่พอ ลูกชายคนโตต้องไปตลาดกลับมาก็ทำไม่ไหว ไม่มีเวลาไปเฝ้า ลูกชายคนเล็ก ก็กลับมาตี 1 ไม่มีเวลาไปเฝ้า
คุณนายวิภาพูด "มัวแต่ไปเฝ้า ไม่ต้องทำมาหากินกันพอดี"

สรุปอย่าหลงกลคำพูดดี แต่ลับหลัง แทงซะ..นั่งสุมหัวพูดกับลูกชายอย่างดี
ขืนไปช่วยขายของกูต้องประสาทแดกตายแน่เลย...ส่วนคุณชายลูกรักก็เสวยสุขกับเมียลูกมัน

พักนี้นังเมียตัวแสบเริ่มออกอาการกวนโอ๊ยอีกแล้ว ปกติจะถอดรองเท้าชิดตู้กระจกใส่รองเท้า เมื่อวันเย็นสงสัยรองเท้าสองผัวเมียเยอะเกินไป เลยออกมานิดหน่อย

อ้อลืม..หลายอาทิตย์ก่อน เห็นเสื้อยืดลายดอกกุหลาบ อยู่ปากถังขยะ (หลังจากหายไปจากเก้าอี้หลายวัน) พาดอยู่ขอบถังขยะหน้าบ้าน (ก้นถังขยะก็ว่าง) ดูเหมือนเจตนาจะให้เห็น ไม่ใช่ทิ้งลงถังทิ้งแล้วทิ้งเลย (คาดเดาไม่ได้ว่าเป็นฝีมือใคร เพราะไม่ได้เห็นกับตา)

ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น save file เอกสาร exel

มันเปิดไม่ได้ ท่าจะแย่แน่เลย เพราะว่าเรายังไม่ได้ไปเปิดที่บริษัท
มันขึ้นไอคอนหน้าตาแปลกมากเลย สงสัยจะเจ๊งแหงเลย