สุชาติ สุพรรณโกมุท คุณป๊อป กำลังปูกระเบื้อง เตรียมทำร้านค้าให้นังปู

สุชาติ สุพรรณโกมุท คุณป๊อป กำลังปูกระเบื้อง เตรียมทำร้านค้าให้นังปู ..ปูกระเบื้องฝั่งซ้าย ที่มีฝาท่อระบายน้ำทั้งหน้าบ้าน และด้านในห้อง แล้ว.. มาปูฝั่งสะอาด จะเอาไว้จอดรถ... เราไม่แน่ใจกระเบื้องจะแห้งหรือยัง ยึกยัก ลังเล ... คุณสะใภ้แสนดี เดินลงมา อยากกินก๋วยเตี๋ยว... คุณป๊อปพูดดังทันที "อย่ากวนตีนให้มันมากนักนะ เดี๋ยว.. (จำไม่ได้ระ)" .... ได้่ยินแล้วไม่ได้กลับไปเถียง เพราะเขาไม่ได้เอ่ยชื่อ นังปู ... มีรองเท้าแตะ (นันยาง สีขาว) วางอยู่บนโต๊ะบัญชี (บางทีป้อมก็เอางานลงมานั่งทำโต๊ะนี้ เด็ก 2 คนกินข้าว วางชามข้าวบนโต๊ะนี้" ..ผัวพูด "รองเท้าแตะหายไปไหนนะ" เมียพูด "ก็อยู่บนโต๊ะนั่นไง ไม่เห็นเหรอ ต้องวางไว้สูง ๆ หยิบได้ง่าย" (เดินผ่านรองเ้ท้าไปแล้วพูดประโยคนี้) ... แล้วก็หัวเราะคิกคักเดินขึ้นบันไดไป 2 ผัวเมีย... ** / วันหนึ่ง เราเดินถึงประตูเหล็กหน้าบ้าน เห็น 2 ผัวเีมียเดินมาถึงหน้าบ้าน K.C. 68/15 แล้ว เราก็เดินเข้าประตูปิดประตูตามปกติ ได้ยินเสียงเีมียตะโกนดังลั่น "มึงปิดประตูทำไมฮะ มึงปิดประตูทำไม" ตะโกนดัง อย่างนั้น ..แล้วก็ไม่สนใจ เดินขึ้นบ้าน.. ถ้าอยากเอาเรื่อง เปิดประตูไปตบเสียหน่อยน่าจะดี.. ไอ้ผัวก็นรก ไม่รู้จักรักษาภาพคนดี (ที่ชาวบ้านเขาเห็นเขารับรู้จากคำพูดและการกระทำของมึง) .. (พี่ชายก็แสนจะดี๊ดี ซ๊อเมียน้อยข้างบ้านพูด ... ว่าง ๆ ไปหาหมอเช็คสมองบ้างนะ ...ซ๊อเมียน้อยข้างบ้าน เขารู้ได้ยังไงว่ากู "นังปู" เป็นบ้า ถึงได้สั่งให้กูไปหาหมอเช็คสมองบ้างนะ" ...) / หรือจะอันนี้ ลูกสาวร้องไห้ แม่ตะโกนตะคอก "มึงจะร้องไห้ทำไม มึงจะร้องไห้ทำไม" จูงมือลูกสาวเดินเร็ว ๆ (เด็กยังไม่ทันตั้งตัวเลย เดินไปร้องไห้ไป ออกจากประตูเหล็กหน้าบ้าน) ... เวรกรรมของเ็ด็กมัน.. มีแม่แบบนี้ ...กูเลี้ยงลูกมีแต่เสียงหัวเราะ ..ทุกวันนี้เขาบอก "รักจัง อี๊อย่าเพิ่งกลับนะ (ยกมือไหว้ขอร้อง) นานนานเจอกันที ผมยังไม่หายคิดถึงอี๊เล้ย" ... ให้อี๊นอนกอดเขาหน่อย อุ้ม Poom หน่อย "ไม่เอา Poom โตแล้ว" "อี๊ อุ้ม Poom หน่อย Poom อยากอบอุ่น อบอุ่น" พวกมึงเลี้ยงเด็กไม่ได้ขี้ตีของกูร๊อก.. ไอ้กร่าง..