4 เดือนที่อยู่ที่นี่...ใช้กองหนังสือแทนหมอน นอนจนหัวแบน
*
เดือนที่ 5 ใช้กล่องเหล็กใส่แคร็กเกอร์ หนุนหัวแทนหมอน..
ใช้ผ้าขาวม้า "Vikrom" แทนผ้าปูที่นอน (บนพื้นกระเบื้อง)
เหลือ100 ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ไปตายซะ..
*
ในขณะที่ลูกชายคนโตของคุณนายวิภา บ้านและที่ดิน ค่าเช่าที่จะได้กินได้ใช้ไปตลอดชีวิตของมัน เมียมัน ลูกมัน..
ลูกชายคนเล็ก อีกหน่อยก็คงได้ขายที่ดินเปล่า มีเงินปลูกบ้าน
*
ส่วนเรา ต้องไม่อยากตาย ก็ต้องขายแรงงานรับจ้างวันละ 200 ..จะพอค่าเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟมั้ยนะ..
*
10 นี้ต้องเข้าไปเคลียร์ค่าเช่าห้อง 2,790 บาท
สิ้นเดือน ต้องเอาเงินที่ค้าง 2,000+ดอก 500 เป็น 2,500 ไปเคลียร์
ลุงกับพี่วันดี คุณแม่บ้าน..บอก..ต้องเอาเงินค้างเก่าไปเคลียร์ก่อน 2,500
ส่วนเงินมัดจำ จะยังไม่คืนให้ ให้ทิ้งเลขที่บัญชีเอาไว้ เจ้าของหอจะเข้ามาเคลียร์อีกที
ก็อาจจะได้คืนตอนสิ้นเดือนพฤศจิกายน 54...
แล้วก็ไม่ต้องจ่ายอะไรอีก...(เพราะจ่ายก่อนอยู่ 2,790 นี้ คือสามารถอยู่ได้ถึงสิ้นเ้ดือน)
*
ไม่เคยมีคำพูด คำถามจากคุณนายวิภาว่า "มึงเิงินพอใช้มั้ย มีเงินจ่ายค่าเช่ามั้ย ลำบากมั้ย..ต้องการให้ช่วยอะไรมั้ย" จบข่าว...
*
ถ้าพวกมึงตายกูก็ไม่ไปเผาผี..
*
เป็นคนงานโรงงานเย็บผ้า..วันละ 200 แพ็คผ้า ไม่รู้แพ้อะไร..ผื่นขึ้นเต็มแขน ขึ้นที่ท้อง หลัง คัน เกาก็น้ำเหลืองไหล...ต้องเอาไดร์เป่าร้อน ๆ ให้พอหายคัน เป็นทุกวัน..เลยต้องลาออกจากงาน...
*
แล้วจะทำงานอะไรต่อไปนี้ สมบัติก็ไม่มี เงินทุนก็ไม่มีใครให้หยิบยืม..แต่คุณนายวิภาให้หลานยืมไปเรียนปริญญาโท ให้ยืมไปทำไร่อ้อย แบบไม่อั้น...
*
ขอบคุณทุกคนที่อยากให้กูลำบาก เร่ร่อน เป็นขอทาน เป็นหมาข้างถนน...
*
ขอให้สมใจพวกมึงทุกคน
*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น