ขอบคุณพี่แป้งหมักมาก ๆ ค่ะ

คลิกรูปภาพ แหม ตะเองเอามาใส่ให้ซะเยอะแยะเลย ขอบคุณมากค่ะ แต่เค้าถักโคร์เชต์ไม่work เลยค่ะ..คิดว่าน่าจะเอาดีทางถักนิตติงมากกว่า น่ารักจัง มิน่าล่ะแฟนเยอะเชียว..แต่ว่ามีทีละกี่คนคะเนี่ย???

ต่อ ๆ ห้องชั้น4

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา "โน่ขอยืมกุญแจห้องชั้น4หน่อย"  สีหน้ากังวล "เดี๋ยวพรุ่งนี้ป๊ากลับมา"  วูดดี้ "ป๊าบอกมาวันจันทร์"  "เออ..งั้นไม่ต้องก็ได้ เอาไว้ก่อน"

แม้แต่เด็ก2คนนี้ยังรู้เลย ว่าพ่อมันเป็นยังไง...

23 เมย.54 11.00 น. สดสดร้อนร้อน

เดินลงมาจากชั้นดาดฟ้า เปิดประตูตกใจ (ไอ้โน่สูงกว่าพ่อมันอีก) พ่อมันกำลังหาลูกกุญแจเปิดห้องชั้น4 (ห้องคุณหนูหลิน) หาไม่เจอ มันเดินออกไปยืนท่ากวน...เอือมระอา หันหน้าเข้าประตูอีกห้องหนึ่ง (ไอโน่ หน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมมาก ฮา)

เดินลงมา2ขั้น เสียงไอสาสPOP "ไอ้สัตว์ของเหี้ยอะไรเก็บๆทิ้งมั่ง ไม่ใช่ที่วางของแม่งคนเดียว ฯลฯ" ไม่ได้ยินแล้ว เสียงเบา เดินลงชั้น3ยืนรอฟังมัน (แต่มันหยุดด่าแล้ว) ได้ยินเสียงไขประตู ไม่เจอ เราเดินลงมาต่อ ไม่สนใจ เสียงรองเท้าผ้าใบเดินลงมา (คงจะลงมาหาลูกกุญแจ) หน้าห้องชั้น3 ไม่มีรองเท้าคุณนายEเห็ดสดกับลูกมัน ไม่มีรองเท้าแม่ยายมัน...

ปล.กรูรู้แล้ว ว่าบ้านนี้เมิงหญ่ายมาก เป็นเจ้าของบ้าน วางไว้ริมทางเดินแค่กระผีกเดียว ทำด่า แต่ของของมันเต็มบ้านไปหมด...เฮ้อ  กรูอยากจะไปจากบ้านเมิงจะแย่อยู่แล้ว...ขอให้พวกเมิงไปสู่สรวงสรรค์ชั้นนรกกันเต็มที่...

20 เมย.54 ทางสุดท้ายที่เลือกด้วยความเกรงใจ

ไปขอยืมสตางค์ซาโกว โซ่ยโกว ที่บ้านหลังแบงค์กรุงเทพ 3,000
ซาโกวบอก มีอะไรให้ช่วย ก็มาหาชั้น
"เกรงใจซาโกว"

"ชั้นเคยให้ SA โทร.ไปหาIหลิน เขาบอกว่าทำงานขายของในมหาวิทยาลัย ลำบาก"

เล่าให้ซาโกวกับโซ่ยโกวฟังว่า IPOP กับคุณนายแม่เขาทำอะไรกับเราบ้าง รวมทั้ง E>YAO

ม้าบอก "ไอ้นรกไปขอเงินหลังแบงค์ซื้อข้าว 50 บาท ไปหลาย ๆ ครั้ง เค้าไม่ให้ปิดประตูบ้านหนี"
ซาโกวบอก "เขามาขอเงินครั้งเดียว ตอนเขายังไม่มีงานทำ เขาจะได้เงินจากพ่อแม่ไป3แสนได้ยังไง ตอนนี้เขาก็ยังจนอยู่ เขาทำงานเป็นแม่บ้าน"... "ก็จะให้เขามาทำความสะอาดบ้านอาทิตย์ละครั้ง ให้ค่าตอบแทนเท่าไหร่ก็ว่าไป" (SA กลับบ้านไปหาแม่เมื่อสงกรานต์ คงไม่กลับมาแล้ว)

"จริง ๆ แม่แกก็ทำไม่ถูกนะ ที่ดินของพ่อแม่ก็เป็นมรดกของอาม่า ถึงแม้จะขายไปได้ 4 ล้าน แล้วไปซื้อที่หนองจอก ที่พวกนั้นก็ถือเป็นมรดกของอาม่าให้พ่อแก พ่อแกตายก็ต้องแบ่งให้ลูก 3 คน เท่า ๆ กัน ถ้าไม่ขาย ก็ต้องแบ่งค่าเช่าให้ตามส่วน หรือถ้าจะเอาค่าเช่าไปทำบ้านก่อน ก็ต้องแบ่งให้เท่ากันเมื่อได้ผลประโยชน์" (แต่จริง ๆ แล้ว ยังมีลูกชายคนโตของป๊าอีกคน เขายิ่งกว่าไม่ได้อะไรเลย..นั่นสิ เรายังได้เงินสดมาตั้ง 2,000)

"แกมาอยู่ที่นี่กับชั้นเอามั้ย หรือจะไปอยู่ที่บ้านสาย 4" ...."ไม่เอา เกรงใจ รอให้อะไร ๆ เข้าที่ก่อน ถ้าบ้านนั้นรู้ว่ามาขอยืมเงินซาโกว เดี๋ยวเขาจะไล่ออกจากบ้าน"

"ตอนให้เก็บค่าเช่าให้ ก็ให้ค่าเก็บ 2,000 ให้ค่าขนมเด็ก ๆ อีก 1,000 เขาขี่มอเตอร์ไซค์มาให้ ตอนหลังเขาไม่เอาหรือยังไง ก็เลยไม่ให้" (ฟังแล้วเราก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่)

"แหม่มเขาก็มารับไปเที่ยว ไปกินข้าวบ้าง...  คุยกับค่าเช่าหน้าบ้าน เขาบอกบริจาคร่างกายให้รพ.จุฬา ชั้นก็ไปบริจาคร่างกายให้ รพ.จุฬาฯ ทำแล้วสบายใจ ไม่หวัง IPOP หรอก ไม่ต้องกลัวว่าตายแล้วไม่มีคนเก็บศพ"

"ตอนอาม่าตายก็ให้ชั้น 2 คน.. ชั้นเห็นใจปู หัวอกเดียวกัน ไม่มีผัว ไม่ได้แต่งงาน...กินข้าวกลางวันหรือยัง".... "ไม่เป็นไรค่ะ"

"ให้เงินวูดดี้ไปโรงเรียน อาทิตย์ละ 700 หรือ 750 ปิดเทอมให้อาทิตย์ละ 300 ส่วนไอ้โน่ให้เงินบ้าง เว้นวันบ้าง ไอ้อ้วนมันกินเก่ง พ่อมันไม่เคยซื้อนมให้ลูกมันกิน ฯลฯ"

บอกโซ่ยโกว "หยิบสตางค์ให้อีก1พัน ให้เด็กๆกินขนม" ... "ไม่เอา..แค่นี้พอแล้ว"

"ปูลดน้ำหนักหน่อยนะ ดูแลสุขภาพด้วย"
"ขอให้ทำให้สำเร็จ เมื่อไหร่มาคืนก็ได้..ไม่คิดดอกเบี้ย.."
"น่าจะมาปรึกษาชั้นก่อน บอกแม่แกว่าอย่างนี้ ๆ" ..."เขาไม่ฟังหรอก เขาไม่ให้ซะอย่าง เป็นของเขา..ต่อให้เขาโอนให้แล้ว...เขาจะเอาคืน..เราก็ต้องไปโอนคืนให้เขา ไม่ใช่ของเรา"

(เวลาพูดถึงป๊า ซาโกวก็ร้องไห้ด้วย...ชั้นก็รักพ่อแก ชั้นก็รักปู รัก IPOP ชั้นคิดว่าพวกแกพี่น้องรักกันดี..ไม่กล้าถาม ไม่กล้าเข้าไปยุ่ง...)
ลากลับก่อน...ดูแลรักษาสุขภาพด้วย

วันนั้น IPOM จะไปชก 2 โกว..แม่เข้าไปกอดไว้แน่อน ขอร้อง "อย่าไปอย่าทำอะไรเขา" เออ..แล้วถ้าเป็นเราจะวิ่งไปตบตีชกต่อย 2 โกว ...คุณแม่จะห้ามเราไว้มั้ย... เขาก็ปล่อยให้เราเดินไป แต่คุณแม่กับคุณลูกชายคนโตล็อคลูกชายคนเล็กไว้แน่น....

10มย.54 (2) ลืมบางอย่าง

"Iป้อม อีกหน่อยเค้าก็จะไปทำหนังสือ เขาไม่ขายของ เดี๋ยวเดือนกรกฎานี้เขาก็ไปประเทศไหนก็ไม่รู้.." (แล้วสรุปเลยต้องโยนมรดกอาชีพให้เรา..เพราะลูกชายเขาอนาคตรุ่งโรจน์ทั้งคู่

เออ. ลูกชายคนเล็กทำหนังสือ ไม่เห็นพูดว่าทำแล้วไม่ได้เงิน ทำแล้วพอกินเหรอ

แต่เราถามอยู่ได้ว่า เมื่อไหร่ได้เงิน เห็นมีแต่แก้งาน ๆ แต่ไม่ได้เงิน ถามว่า "พออย่างนั้นพอกินเหรอ"
ก็เคยช่วยทำให้พอกินมั้ยล่ะ...

ถามโน่บอก" ป๊าจะให้ย้ายขั้นไปอยู่ชั้น4 ตอนเปิดเทอม"  ส่วนอาม่าบอก "มันมานั่งร้องห่มร้องไห้ให้พ่อมันฟัง ไอ้วูดลี่พาแฟนมันมา มันต้องหนีขึ้นไปนั่งอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้ ม่าบอก ม่าจะขายบ้านนี้ทิ้งแล้ว ๆ ๆ ๆ ๆ"

พูดกันเข้าไป กูก็ไม่ได้อยากอยู่บ้านนี้นักหรอก..โห..เน้นย้ำอยู่ได้
Eเห็ดสด มันอุตสาห์ผลิตลูกมาอ้าปากรอรับมรดกอาม่ามันอยู่แล้วนี่ เป็นกรรมของเด็กที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นเครื่องมือต่อรองให้พ่อแม่(โดยเฉพาะ) สุขสบายไปตลอดชีวิต..สาธุ

10 เมย.54

มะวานไปไถ (สงสัยเราคงเกิดฤกษ์ดาวไถ ดาวยานเกาะ) มาได้ 2,000 แลกกับการต้องยืนฟังคุณนายแม่วิภา บ่นเรื่อง ไอ้นรก "บัญชีเตี่ยเอ็ง 4แสน เหลือ 2,000 (ไม่รู้จะอยู่ได้กี่วัน เดี๋ยวก็ต้องไปเสียค่าไหม ค่าอุปกรณ์อีกแล้ว..จำทำอะไรอีกเนี่ย..ไม่สำเร็จสักอย่าง ไม่เบื่อเหรอ)

เตี่ยเอ็งสั่งไม่ต้องปั๊ม ปั๊มแล้วทรมาน ..เขาบอกว่า ไม่ให้แม่ทำเยอะ แก่แล้ว..ให้ไอ้ปูมันทำมั่ง..(จริงเหรอ..คนตายไปแล้ว เราจะไปถามความจริงจากใคร มันฟังดูคุ้น ๆ เหมือนพวกนี้เขาพูดแทงข้างหลังเราประจำนี่นา..) มันด่า "สมบัติพวกลูกมึงผลาญให้หมด" / "ลูกกูผลาญก็ยังดีกว่าให้ลูกคนอื่นผลาญ ..ไม่รู้จงเกลียดจงชังอะไรกันนักกับหลานคนนี้" / ถามหลานคนนี้หมายถึงใคร "ก็Iหลินไง..ปักแม้ เขาบอก ถ้าเขาเลี้ยงไหว เขาก็เลี้ยงไปแล้ว" / โซ่ยเจ็กบอก "จะเอาพวกมึง(2อาโสด)เข้าคุก.เขาก็ตอบว่า "กูจ่ายเงิน มึงทำเอกสาร...คงหมายถึงเอาเด็กคนนี้มาจากเมืองจีน..กูติดมึง มึงก็ติดคุกด้วย..ไปด้วยกัน" (เลยไม่รู้เลยว่าใครร้ายกว่าใคร..หรือยังไง.ยุงก็ยังร้ายกว่าอยู่ดี)

2 คนนั่น เดินมาด่า "ไอ้เหี้ย ไอ้สัตว์ กูไม่รับ ให้พวกมึงรับคืนเอาไป..วันก่อนมาเดินแถวนี้ ไม่เรียก ไม่มองด้วย..ทิมมี่บอกว่า อึ้มรู้มั้ย ซาโกเขาซื้อบ้าน ซื้อรถให้ I แหม่ม..อึ้มไม่รู้ไม่สนใจ" / "มึงหวังให้เขาเลี้ยงมึงเหรอ ฝันไปเถอะ..(เฮ้ยเราเคยพูดสักคำมั้ยเนี่ย) / "มึงหวังให้ไอ้ 2 หน่อเลี้ยงมึงเหรอ ฝันไปเถอะ อะไร ๆ มันก็เอาแต่แม่มัน (ก็แหงล่ะ ไปทำกับแม่เขาอย่างนั้น ถ้าเด็ก2คนนี้ไม่เอาแม่มันแล้วจะให้เอาใคร) / "ไอ้วูดลี่ อีก 2 ปี จบ ให้ไปอยู่กับแม่มัน ไอ้โน่ จบม.6 ให้มันไปอยู่หนองจอกกับพ่อมัน (ไปอยู่กับพ่อมัน ..ก็เป็นขี้ข้าให้พ่อมันกับEเห็ดสด มันจิกกะบาลใช้น่ะสิ..ไอ้นี่ขี้กลัวพ่อมันจะตาย)

น้ำเสียงเอ็นดู๊ เอ็นดู Iปลวกน้อยบอก "ม่าอยู่คนเดียว" / "บ้านนี้เป็นของน้องยู" ยายป้อมอยู่ไหน ฯลฯ ค่าเช่าเก็บไว้ทำบ้าน ปลวกกินหมดแล้ว (กินตรงไหนหว่า..ชั้นล่างเป็นปูนทั้งหมด หลังคาโครงเหล็ก มีแต่ตัวฝาบ้านชั้นบนที่เป็นไม้..บ้านคู้ซ้าย ก็ปลูกเป็นปูนทั้งหมด ..เอาเถอะ.. ป๊อปเขาจะไปทำเครื่องกรองน้ำขาย

เอ็งขายของที่นี่ ที่โน่น เก็บเงินแบ่งค่าเช่าไว้ให้เอ็งกินตอนแก่..(ทุกวันนี้ยังไม่แก่ ไม่ให้กิน ไม่แบ่งให้..) "กูไม่ไปอยู่ที่โน่นหรอก..จะช่วยมึงขายของที่นี่ .(หรือว่าจะคุมกูให้อยู่ในเกม..จู้จี้ขี้บ่น จิกกะบาล บ่นด่าลูกค้า..เฮ้อ..ประสาทแดกแน่ ถ้าอยู่ด้วยกัน ยิ่งถ้าขายของด้วยกัน..ประสาทแดกทั้งคู่แหง..)

อีก 2 เดือน Iแจ๋กลับมา จะขายอะไร เดี๋ยวถามมันอีกที...(แน่ใจเหรอว่าจะให้ขายอย่างอื่น)

"Iโน่ ร้องห่มร้องไห้กับพ่อมันบอกจะขอย้ายขึ้นไปอยู่ชั้นบน (พูดซะหลายครั้ง) . Iวู้ดดี้ก็พาผู้หญิงมา เรียนก็ยังไม่จบ จะมีเมีย มึงไม่รู้เรอ (ไก ไก่ ไก้ ไก๊ ไก๋...ไม่หรุ๊) (เราก็หัวเราะก๊าก) โดนด่าเลย "มึงจะบ้าเหรอ หัวเราะ"

อาสิ้มให้ยืมค่ารถ 100 บอก "สู้ ๆ นะปู เรียนให้เก่ง ๆ แล้วมาถักขาย" เล็กบอก "ขอให้กิจการของเอ็งเจริญรุ่งเรือง มีเงินมีทองเยอะ ๆ" เออ.ขอบใจว่ะ..แค่นี้ก็พอแล้วมั้ง

จะว่าไปแล้ว สิ้มเขาทำโจ๊กอร่อย เนื้อหมูบด หมักรสเค็มได้ที่ เหนียวหนึบดีมาก ชามละ 25 บาท (ใส่ไข่ด้วย) แกมักจะแถมหมูให้เยอะเชียว ตอนแรกจะไม่เอาสตางค์ (ชื่อจริงเหมือนเราเดี๊ยะเลย ตอนโซ่ยเจ็กบอกชื่อตอนแรก ยังหัวเราะกันเลย..อารายเนี่ย... แกเป็นคนซื่อ ๆ พูดตรง ๆ ถึงจะเรียนไม่สูง แต่แกก็รู้เรื่องอะไรเยอะแยะเหมือนกัน)

จริง ๆ แล้ว สิ้ม (เมียโซ่ยเจ็ก ..โซ่ยสิ้มตายไปหลายปีแล้ว..เขาบอกว่า "ทำงานหนักก็คือการออกกำลังกาย" เรายังเถียงเลย "ไม่ใช่นะโซ่ยสิ้ม สมองกับร่างกายไม่ได้รับคำสั่งว่านี่คือการออกำลังกาย" ในที่สุดก็ล้มป่วย อายุยังไม่เยอะเท่าไหร่เลย...ต้องสรรเสริญให้ว่า เป็นเมียที่ดีที่สุดของโซ่ยเจ็กเค้าเลยแหละ..เสียสละเพื่อผัวเพื่อลูก.. เคยครั้งหนึ่ง โซ่ยสิ้มขับรถไปร้านบาร์เหล้าใต้ทางด่วน ถามว่า "ทำไมโซ่ยสิ้มก็ดิ้นรนไปอเมริกาด้วย..ตอบ "ก็ต้องดิ้นรนไป (จำไม่ได้แล้ว)" แต่โซ่ยสิ้มเขาเก่งนะ จากคนไม่ได้จบปริญญาตรี สามารถไปอยู่ที่นั่นโดยลำพังก่อน (ไม่รู้ต้องเสี่ยงชีวิตกับอะไรบ้าง) พูดอ่านเขียน สอบจนได้ Green Card สอบได้ Citicen สุดท้ายกลับจบชีวิตแบบยังไม่ได้รับความสุขจากเงินที่หามาได้เลย...ขอไว้อาลัย...

ปล.แกเป็นคนขยันมาก ทำเสริมสวย ขายข้าวแกง ขายส้มตำ (เราเป็นลูกค้าประจำ..ส้มตำปู ซุปหน่อไม้.ผัดมะเขือเปาะใส่ปลาดุก ฯลฯ) ทำไม่ได้หยุดเลย ลูกก็ต้องเลี้ยง ผัวเมียเยอะ แกก็ทนได้ (เป็นอย่างดี) ตอนอากงก่อนตาย แกก็ไปดูแลอย่างดี จนอากงยกสมบัติให้ด้วยล่ะ (อากงเป็นคนใจดี..แต่เจ้าชู้ ฟังจากคำบอกเล่า ..ถ้าเอาเมียน้อย อาม่าเอาตาย เฮ้อ..เรื่องผัว ๆ เมียๆ เป็นฉะนี้แล)
"การไม่มีผัว เป็นลาภอันประเสริฐ...การไม่มีเมียเป็นโชคดีอันล้ำเลิศ" 555

โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน เปรียบเหมือนละคร
"โลกนี้คือละคร" ลุงสุเทพ วงศ์กำแหง
http://www.youtube.com/watch?v=AxnjVKlI4yA
ขอบคุณ http://www.youtube.com/user/AWSB01


ไ