อาจจะได้เป็นเล่มกะเค้ามั่ง (นิ)

วันนี้วันที่เท่าไหร่หว่า... เอาเป็นว่าวันนี้คุยกับคุณแอน สนพ.วาดศิลป์ จะส่งงาน 2 เล่ม ผ้าพันคอ+หมวก / กับงานบล็อคไม้ (ยังไม่รู้จะเป็นยังไง)
เหมือนเดิมต้องหน้าด้านไปขอยืมเงิน ก็โดนด่า (แน่นอนอยู่แล้ว ไม่ต้องถามหมอดูเลย) ด่าอะไรมั่งจำไม่ได้ ขอยืม 5 พัน ซื้อกล้องดิจิตตอล กับไหม "จะบ้ารึไง จะเอาไปทำอะไร"
"จะซื้ออะไร ซื้อที่ไหน เดี๋ยวกูไปซื้อด้วย" (น้ำเสียงไม่พอใจ) / "ไม่ต้องหรอก เค้าไม่ได้มีสันดานขี้โกง ถ้าไม่จำเป็น"
"จะเอา 5,000 เดี๋ยววันที่ 15 จะเอาอีกเท่าไหร่ เอากี่หมื่น เอาไปให้พอเลย"  "อะไรก็ต้องลงทุน ลงทุนอะไรก็หายหมด เอาไปให้มันหลอกแดกหมด"  "โง่" (เออใช่ยอมรับว่าโง่ ไม่เหมือนลูกคนอื่นที่ฉล๊าด ฉลาด"
"เอาไปให้หลอกแดกหมด"  /  "มันคือใคร"  /  "ก็อีสาวไง ถ้าเอามันมาอยู่ในบ้านนี้ กูจะขายทิ้งให้หมด" / กูหัวเราะ  "มึงหัวเราะอะไร กวนตีน"
"ถ้าเอามันมาอยู่บ้านนี้ กูจะขายทิ้งให้หมด" (มุขนี้อีกแล้ว กูกลัวจังเลน กลัวจะไม่มีที่ซุกหัวนอน ชั้นดาดฟ้า น่าอยู่จัง)
มีปัญญาขาย เรอะ ไม่ใช่สิ มีปัญญาขนเหรอ"  /  "กูจะขนทิ้งขยะให้หมด"
"มึงจะใช้เงินกี่พันกัน"  "ให้ไปเฝ้าไข้เตี่ย มึงก็ไม่ไป  ให้ทำอะไรก็ไม่ทำ  มึงไม่ทำไม่รู้จักว่า "เหนื่อย" เป็นยังไง"  กูยกที่นี่ให้ขายของก็ไม่ทำ"
(แล้วไอ้ที่กูอยากทำ ทำให้ไม่ให้ทุนทำล่ะ ทีลูกชายสุดสวาทขาดใจคนโต โอ้โห้ อะไรก็ให้ไปโม๊ด"  (ตกลงไอ้งานหรืออะไรก็แล้วแต่ที่คุณลูกชายไม่ทำ ก็จะโยนให้กูทำ เห็นกูว่างมากนักเหรอไง ถ้าทำงานขายโชห่วย ใครจะซื้อของให้ ไม่มีรถยนต์ สีลมรถติดจะตายห่า ผู้หญิงตัวคนเดียว ผัวก็ไม่มี ตื่นตั้งแต่เช้ามืด นอนก็คงจะดึก ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว กูจะขายยังไง ดูแบงก์ปลอมก็ไม่เป็น จะขายโชห่วงแข่งกับเซ้เว่น 108 แมคโคร โลตัส บิ๊กซี เหรอ ...ไหนว่า  "มึงทำอะไรก็ทะเลากับเขาไปหมด" แล้วถ้าให้กูขายของ กูไม่ทะเลาะกับลูกค้าให้ตายกันไปข้างเหรอ

แปลกดีเนอะ ไอ้ตอนที่ขอลูกสาวเขามาทำสะใภ้ สัญญากับพ่อแม่เขาว่าจะดูแล รัก เลี้ยงดูเหมือนลูก สุดท้ายเป็นไง ลูกชายไปเอาผู้หญิงดีแต่เปลือกมทำเมียน้อย พอเมียหลวงประชดด้วยการไปเอาผัวชาวบ้านมา (ก็แค่ชั่วคราว) นี่กี่ปีแล้ว คุณนายแม่ ยังไม่คิดให้อภัยเลย.(ขนาดกราบเท้าแม่ผัว ยังไม่ยอมเลย มันเอาสตางค์ไปหมดเก๊ะ เขาบอกเอามาคืนแล้ว จริง ๆ แล้ว สภาพจิตใจแบบนั้น ให้เขาไปเถ๊อะ..) .แม่ชอบทำบุญนะ ถวายปัจจัย มีพระมาขอสบู่ ยาสีพัน ยากันยุง ฯลฯ ก็ยินดีถวายให้..แต่บุญอย่างหนึ่ง ที่แม่ (คงจะไม่เคย) คิดจะทำนั่นคือ "อภัย" และ "ให้โอกาส" ผู้หญิงเกือบ 50 อีกไม่กี่ปี ก็ทำใจได้เนอะ ปล่อยให้ไปทำงานรับจ้างโรงงานทำไก่ ไม่เคยคิดจะให้แม่ลูกมันอยู่ด้วยกัน

แปลกดี ตอนเป็นผัวเมียกัน ขอเงินไปลงทุนทำเล้าไก่ พอเจ๊ง พอเลิกเป็นผัวเมีย ไอ้สุภาพบุรุษเฮงซวย มันพูดให้แม่มันเชื่อได้ว่า เมียเก่าเลวขนาดไหน "หลอกเงินเอาไปลงทุน" กับพี่ชายเมียเก่า ที่แปดริ้ว /  "มึงก็ให้มันหลอกแดกหมด ไปลงทุนกับมันหมด" / เฮ้ยเข้าใจผิดมั้ง โทร.ไป ไอ้สาวมันก็ไม่เคยจะรับเลย หางานให้มันก็ไม่โทร.มาด้วยซ้ำ  ไม่ต้องกลัวหรอก มันจะมาอยู่ได้ยังไง ที่อยู่ซุกหัวนอน ก็ไม่มี ทำมาหากินอะไรก็ไม่ได้ กลัวอะไร..กลัวมันจะมาทำร้ายลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเหรอ..ชาวบ้าน ก็ปลื้มว่าคุณชายป๊อป ช่างเป็นพี่ชายที่แสนดี (อ้วกแตกว่ะ)

ไอ้โน่ ถ้าจะทักทายกัน มันยังต้องล่อกแล่ก ชะเง้อดูก่อนเลยว่าพ่อมันอยู่หรือเปล่า เจอกันตอนค่ำ พ่อสารเลวกับอีแม่เลี้ยงปากปลาร้า (ปลาร้ายังดีกว่าปากมันเลย)  โน่ยังพูดแบบไม่ออกเสียง สวัสดีกู๊ปูเลย

วันนั้น เจอโน่หน้าร้าน 108 อีปลวก (ใครวะโน่ ปลวก) ก็อีนั่นแหละ มันไม่มีขาเดินมาซื้อเอง ใช้ให้โน่ซื้อของ โจ๊กซอง (หน้าโน่เครียดมากเลย)  "ซื้อให้มันผิด มันก็ด่าเอา ไม่ซื้อให้มันดีกว่า"  "ซื้อไปเถอะ เขาสั่งซอง ก็ซอง ถ้าเขาว่าก็บอกเขาว่า มี่อย่างถ้วย  ซื้อไปก่อน"
เดินถึงประตูบ้าน วุฒิ ลงมารอ (ไอ้+อีนั่นคงใช้แหละ) "ให้วุฒิเอาไปให้ โน่จะได้ไม่ต้องโดนมันด่า" / "เดี๋ยววางไว้หน้าห้องมันแหละ จะแดกก็ให้มันมาหยิบเอาเอง"  "วุฒิทำดีดี เอาไปให้เขา คงไม่มีอะไรหรอก"

เงินเบี้ยเลี้ยงจะพอให้เด็ก 2 คน เก็บสตางค์ซื้อของ เวลาเข้าสังคมกับเพื่อน ๆ ต้องยืมเขา ไอ้อ้วนก็กินเก่ง มันคงน้ำลายหก แบบอดอยากนิดหน่อย.. คอมพ์ก็เจ๊ง ห่วยแตก  มันก็ไม่ซื้อใหม่ให้ มันจะให้โน่เรียนช่างกล ถามลูกมันว่ารู้จักตะกั่ว ที่บัดกรี ไขควง เครื่องมือช่างอะไรมั่ง ตอบ "ไม่รู้" พ่อมันไม่เคยสอน เด็กไม่เคยจับ ไม่เคยสนใจ มันจะตะบี้ตะบันให้ลูกเข้าเรียนช่างแบบมัน เฮ้อ เซ็งว่ะ

ให้มาเถ๊อะ 5พันน่ะ คิดว่าให้คนอื่นก็ได้ จะให้เซ็นสัญญากู้เงินก็ได้นะ  "หน้าด้าน"  เออใช่หน้าด้าน ถ้ามีที่อื่นให้กู้ร้อยละ 20 แล้วไม่ต้องมีคนค้ำประกัน ก็จะไม่คลานมาที่นี่หรอก

ก็รู้อยู่แล้ว ว่าอย่าไปพาดพิงถึงหลานสาวนอกไส้ผู้น่าสงสาร คุณหนูซินเดอ (หลิน) ลา แล้วไง ก็โดนสิ "ทีคุณหนูหลินส่งให้เรียนซะ"
คุณนายวิภา พูดนิ่ม ๆ "เค้าจะเรียนหรือไม่เรียน ไปเกี่ยวอะไรกับมึง"  เออ.นั่นสิ (อยากลองของ ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ดี สมน้ำหน้า ซ่านัก)

ตอนแรกว่าจะซื้อกล้องที่โลตัส "ซัมซุง" แต่จำสเป๊กไม่ได้ พอไปซื้อของร้าน 7-11 เห็นป้ายโฆษณาหน้าร้าน "Cannon" มีซูมด้วย 10ล้านพิกเซล เอาวะ "สาธุ ขอให้ Cannon อย่า Cannot เล้ย เพี้ยง"  ไม่งั้นข้าพเจ้าล่มจมแน่  งานนี้มีแตกหัก..(นี่ยังไม่หักอีกเหรอ)