ถึงลูกชาย.. น้อง Poom เมื่อวานดูผู้หญิงถึงผู้หญิง (นิดหน่อย)

พูดถึง คุณประภัสสร เสวิกุล..พูดเรื่องเลี้ยวลูก .. คนไทย copy ปลาย ๆ (ประมาณนี้)...ประมาณว่า ลูกชนโต๊ะ.. กลับไม่สอนลูก.. แต่เอามือไปตีโต๊ะ..แล้วว่า "นี่ไงลูก..โต๊ะมันทำลูกเจ็บใช่มั๊ย"... คนอเมริกัน เขาสอนให้มีระเบียบวินัยตั้งแต่เกิดเลยแหละ * แน่นอน อี๊ปูก็เช็คว่า งั้นอี๊ก็มั่ว ๆ เลี้ยงลูกได้ดีพอสมควร.. เคยเห็นแม่บางคนทำอย่างที่คุณตาประภัสสร พูดจริง ๆ.. แต่อี๊หวังว่าลูก Poom คงจะจำได้ว่า... เวลาลูกวิ่งชนโต๊ะ แล้วก็ร้องไห้วิ่งมาหาอี๊.. อี๊ก็ถามลูกว่า "ตกลงโต๊ะมันอยู่เฉย ๆ แล้ว Poom วิ่งไปชนมัน หรือ Poom วิ่ง ๆ อยู่ แล้วโต๊ะมันวิ่งมาชนลูก" Poom ก็เข้าใจ.. อี๊ก็เลย .."เอาหัวมาลูก.." เป่า "เพี้ยง...หาย" ..แล้วน้อง Poom ก็วิ่งต่อเฉยเลย... * ่แต่ตอนที่เล็กกว่านั้น... อี๊กับ Poom อยู่ในครัว... Poom ยังเดินไม่ค่อยเก่งมาก.. หัว Poom ไปโขกขอบโต๊ะกินข้าวในครัว.. ร้องไห้ฟ้องอี๊.. อี๊บอก "ลูกก็ก้ม ก้มหัว เอาหน่อยสิลูก" เท่านั้นแหละ.. น้อง Poom ก็ก้มหัว(ก้มอย่างมาก) แล้วก็เดินก้มหัวลอดใต้โต๊ะกินข้าว เดินไปเดินมาหลายรอบเลย.. Poom เป็นเด็กที่แปลกมาก... พูดอะไรก็เข้าใจได้ง่ายดาย.. และใช้สมองในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี.. * คิดถึงลูกครับ..อี๊ปู... *