30 มิย.54

วันก่อนโทร.เข้าเบอร์บ้าน 2668672
"ม๊าเหรอ..เค้าโทร.มาลาตาย"....สายทางโน้น.."..............." (ไม่อยากฟัง..วางสายดีกว่า)

ไม่มีใครโทร.มา ไม่มีใครโอนเงินมาช่วย (ส่งจดหมายไปขอยืมเงินเล็ก ด้วยเหตุผล108)

คิดว่าพรุ่งนี้ วันที่ 1 ทีมเลือดเย็น ก็คงจะปล่อยให้เราตายห่าคาที่ ไม่มีการช่วยเหลือใดๆ ถ้าไม่กราบกรานคลานกลับไปขอเงิน..

กาลครั้งหนึ่งเหมือนจะนานมาแล้ว
"เดี๋ยวเค้าจะทำอะไรมาขายหน้าบ้าน..."
"ไม่ต้องทำอะไรมา..เดี๋ยวมากัดกับไอ่ป๊อป" จบ..

วันนี้ลูกชายสุดที่รัก ไปทำเครื่องกรองน้ำ (คงได้ดีไปแล้วมั้ง)
จะคาดคั้นบีบคอให้มาขายโชห่วย
เอาวิญญาณกูไปขายแล้วกัน...

18มิย.54

เมื่อวานคุณนายวิภาโทร.มา "แจ่ชุ้นโอนเงินให้ วันที่ 1 5,000 ได้รับแล้วหรือยัง"
"ได้รับแล้ว"
"แล้วทำยังไง ไม่ได้ทำงานแล้ว"
"ไม่ทำยังไง"
".....บ่นหูดับตับไหม้...." ได้ยินแว่ว ๆ ว่า "จะกลับมาขายของมั้ย" กดสายทิ้งดีกว่า
วันนี้ ตอน 16.00 น. ไปลองกดเช็คยอดตู้กสิกร ไม่มีเงินเข้า เหลือ65.96บาทเหมือนเดิม
แบงค์กสิกร ห้างไหนเปิดถึงค่ำก็มี..จะโอนข้ามแบงค์ผ่านตู้เอทีเอ็ม...เขาก็ทำได้
แต่พวกเขาไม่ทำ..
ว่าแต่แจ๋ชุ้นมาเกี่ยวอะไรด้วย..ฟังดูแล้วเหมือนเป็นเรื่องโกหกตอแหลเสียมากกว่า
*
เราคงจะได้คำตอบแล้วว่า นี่แหละ "น้ำใจและหัวใจคนเป็นแม่" ที่ไม่เหมือนแม่คนอื่น
เตรียมตัวตายได้เลย...
*
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาปล่อยให้เราเป็นอย่างนี้ เหลือปลากระป๋อง "ซูเปอร์ซีเชฟ" 1 กระป๋อง
กับข้าวสาร "มาบุญครอง" หมดปลากระป๋อง ก็ต้องกินข้าวเปล่ากับน้ำปลาแล้วล่ะ
*
เอาชีวิตมาทิ้งที่นี่ดีกว่าประสาทแดกตายกับคุณนายวิภา..
*ลาก่อน...
ชาติหน้า ถ้ามีจริงก็คงได้เกิดมาใช้หนี้ที่หยิบยืมคนอื่นเขามา..
*
แม้แต่ค่าเน็ต ยังค้างพี่เขาไว้ 5 บาทเลย

บทสุดท้าย

เมื่อวาน 16 มิย.54 โทรไปหา Pom "จะโอนที่ก็รีบโทร.มาบอก จะไปเซ็น "ไม่ขอรับมรดก"ให้"
"จะกลับกันยาโน่น" / "ถ้าไม่โอนภายใน 3 วันนี้ ก็รอไปอีก 7 ปี แล้วให้แม่มึงไปแจ้งว่ากูเป็นบุคคลสาบสูญ"
สักพัก คุณนายวิภาโทร.มา แต่เราไม่รับสาย (คงจะรีบให้เราไปเซ็น เพราะเดี๋ยวตายไป ลูกชายเขาจะไม่ได้รับที่ดินผืนนั้น)

ถึงวันนี้ก็ไม่ได้โทร.มาอีก ก็คงจะปล่อยให้มันตายไปซะ

บางทีก็นึก "จะ 50 แล้ว เราเคยมีความดีในความคิดของคุณนายวิภาเขาบ้างมั้ยนะ" คำถามที่ไม่มีวันจะได้รับคำตอบ...

เหนื่อย พอละ