fannyknit: พฤษภาคม 2011

วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

27พค.54

ไม่รู้พวกเขาจะรู้สึกอย่างไร ที่เอาที่ดินทั้งหมดไป เฮ้อ..ก็ยังงี้
คงไม่กล้ามาทวงเงินเราสิ หรือมั่นใจว่าเงินก้อนนี้ถ้าหมดแล้ว เราต้องไปขายโชห่วยเป็นทาสให้เขาใช้ไปจนตาย
ถ้าจะต้องตาย ก็ขอเลือก..คนเรา เลือกเกิดไม่ได้ ถ้ายังเลือกที่จะเป็น...ไม่ได้อีก ขอเป็นแบบช้างดีกว่า
เลือกที่จะตายอย่างโดดเดี่ยว เดียวดาย ไม่เป็นภาระใคร
..
ก๊อก 2 ถ้าโทร.มาทวงเงิน เราจะจ้วงให้กระอักเลย..ต้องได้ ไม่มีเสียอีกงานนี้
...
ธรรมะต้องชนะอธรรม...สัจธรรมแห่งโลกใบนี้

วันจันทร์ที่ 23 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

24 พค.54

เมื่อวาน Pom เดินขึ้นมาบอกว่า "พรุ่งนี้ 6โมงครึ่ง ไปทำเรื่องที่ ม๊าบอกแล้วใช่มั้ย"

เซ็นชื่อในสำเนาบัตรปชช.ที่สำนักงานที่ดินเขตมีนบุรี 1 ชุด สำเนาทะเบียนบ้าน 1 ชุด
ที่ธ.ทหารไทย สาขาซอยร่วมสุข (??) 2 ชุด สำเนาทะเบียนบ้าน 2 ชุด
(จนท.ธ. "นั่งก่อนครับ เซ็นหลายชุด หลายขั้นตอน เนื่องจากไม่ถึง 50,000 ยังไม่ได้ตั้งผู้จัดการกองมรดก")
เซ็นชื่อในสำเนาบัตรปชช. 2 ขุด สำเนาทะเบียนบ้าน 1 ชุด ที่สำนงานที่ดินเขตหนองจอก (ที่เคยไปโอนที่ขายคอนโดฯกับป๊า)
รวมเอกสาร 5 ชุด แต่คุณนายวิภาไมเคยพูดว่าจะให้เซ็นเรื่องที่ดิน ในหนังสือ...ไม่ขอรับโอนมรดกมี "1. น.ส.สุวรรณา สุพรรณโกมุท 2.นายสุเทพ สุพรรณโกมุท" เซ็นที่ สนง.ที่ดินหนองจอก 3 ชุด

เงินสดในบัญชีธนาคาร 7,500 กว่าบาท ยื่นให้เรา บัตรประชาชน ไม่ได้คืนให้เรา

สั่งกะเพราราดข้าว 2 กล่อง เรากินแล้ว เผื่อ IPop 2 คนเดินมาพอดี เลยเปลี่ยนเป็นใส่จาน มันคงไม่รู้ สั่งต้มจืดหน่อไม้สดราดข้าว 1 จาน จ่ายค่าข้าว 2 จานแรกด้วย ถาม "Iปูจะเอาน้ำอะไร" "ไม่..เดี๋ยวดูเอง"

นั่งรถกลับ สนง.ที่ดินมีนบุรี "เอ็งเอาที่ไปเปลี่ยนเป็นเงินก็ได้ ม๊าเค้าไม่ว่าหรอก..ปลูกห้องเช่าก็ได้เงิน"
"เป็นเงินก็ดี อาจซื้อบ้านอยู่แถว Office"

นั่งรถจาก สนง.ที่ดินมีนบุรี ถาม "แล้วเอ็งได้ที่แปลงไหน โอนหรือยัง ราคาเท่าไหร่" / "ได้ที่ดินว่าง ยังไม่ได้โอน ไม่ได้ถามราคา"

"วิ่งไปวิ่งมา พรุ่งนี้ก็ต้องวิ่งเรื่องที่อีก" เล่าให้ Pomฟัง "ป๊าบอก ค่าเช่าค่อย ๆ เก็บ อย่าไปว่าเขา อย่าไปทวง...แต่วันรุ่งขึ้นป๊าล็อคห้องเองเลย 555"

"โอนที่ต้องมีจ่ายใต้โต๊ะ หมดไปเยอะ ไม่งั้นไม่ค่อยได้เรื่อง ที่มาทำนี่ไม่ถึง 15 นาที ต้องเอาอย่างป๊า งุบงิบๆ"

"ขับรถจากมีนไปซื้อผัก ก็ 70-80 โล ค่าน้ำมันวันละ 300 ไม่คุ้ม"

"เดี๋ยวต้องกลับไปหนองจอก ไปเอาประกาศไปปิดหน้าบ้าน"

สรุปเงิน 7,500 ยังไม่คืนดีกว่า ดูสถานการณ์ก่อนว่าเขาจะเอายังไงกับเรา (ที่เขาบอกว่า "ท่านเตี่ยสั่งไว้ไม่ให้เอ็ง" เหลือเชื่อคำพูดของคนตายกับชีวิตความเป็นอยู่อนาคตของคนเป็น แต่ยัดเยียดขายโชห่วยของคุณนายวิภาให้แทน ให้ทำ จะได้รู้ว่าต้องเหนื่อย(ให้ตายคาที่)ถึงจะได้เงิน ลงทุนให้ แต่ก็ต้องคุม
ไม่ให้ขายให้ขาดทุน (ประสาทแดกตายก่อนน่ะสิเรา)

สรุป เงินสด 7,000 ค่าเขช่า 2,000 ทีวีเก่า(ดูไม่ได้) 1 เครื่อง เครื่องเล่นดีวีดีเก่า 1 เครื่อง

บอก IPom "อย่าใจร้อน ขับรถ อย่าบีบแตร คนสมัยนี้ใจร้อน เดี๋ยวจะมีการลงมาเรื่องกัน..อย่างรถทะเบียน พระนครศรีอยุธยา เขามาจากบ้านนอก ทางด่วน ลงตรงไหน รูไหนเค้าไม่รู้เท่าเราหรอก"

วันอาทิตย์ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

23 พค.54

เมื่อวานโน่บอกว่า "วันที่ 24 ให้ไปถอนเงินนั่งรถเจ็กป้อมไปตอน 6 โมงเช้า"
พรุ่งนี้ไปทำภาระกิจสุดท้าย บางทีไอ้ป๊อปอาจจะเอาเงินไปคืนคุณนายวิภาเอง แล้วคืนบัตรประชาชนให้เรา หรือ ให้เราเอาเงินไปคืนคุณนายวิภา แล้วไปเอาบัตรประชาชนที่คุณนายวิภา
ก็ดี ทำให้เสร็จๆไป เหลือสตางค์ไม่กี่ร้อย คงอยู่ไม่ถึงสิ้นเดือน
ก็เชือกก็เตรียมไว้แล้ว เตรียมตัว เตรียมใจให้เรียบร้อยแล้ว..
ครบ 100 วันป๊า ไม่สิคงต้องก่อน อาจมีการส่งศพเราไปสถาบันนิติเวช รพ.จุฬาฯ
เดี๋ยวว่าง ๆ ไป print เบอร์แปะไว้หน้าบ้าน
เวลาใครในบ้านนี้กลับมาเจอศพเรา เขาจะได้ไม่ต้องลำบากมาก โทร.กริ๊งเดียว
อยู่ก็ให้พวกมันกลั่นแกล้งทรมาน ขนาดมันมีรถเก๋ง พวกมันยังแกล้งให้อาศัยสามล้อคนแถวบ้านสีลมไปตลาดคลองเตย เพื่อซื้อผักหญ้า ฝนตกถนนแฉะ พื้นรองเท้าก็ลื่น แต่พวกมันได้เงินจากการขายของ บอกเหนื่อย วันอาทิตย์ต้องหยุดพัก ตอนเด็กวันอาทิตย์ เราไม่เคยจะต้องหยุดพักเลย ก็ทำทุกวัน ชั่งถ่านเป็นท่อนยาว ๆ ผูกเชือก หรือหักใส่ถุงให้ยาย(ขาประจำ) ตักน้ำมันก๊าด หยิบตะปูทุกขนาด ขายโชห่วย ขายน้ำ เหล้า บุหรี่ หุงข้าวทำกับข้าว ล้างถาด ตักน้ำตาลทราย ตักข้าวสาร
เออ.ขั่งมันเหอะ เหลือเวลาอีกไม่กี่วันแล้ว..ทุกอย่างก็จะจบ เบื่อที่จะต้องไปเป็นขอทาน
ขอเศษเงินพวกมัน ถ้าไม่ยอมเป็นทาสให้พวกมันใช้งาน ก็ต้องอตตาย
สมบัติของพ่อ มันบอก "เขาไม่ได้สั่งให้เอ็ง" แล้วเอ็งจะมาเอาได้ยังไง
"ไหนบอกว่าไม่เอาสมบัติไง" "อยากได้ก็ไปทวงเอากับไอ้นรกสิ เอาไป 3 แสนกว่าบาท"
แจ๋บอกว่า ลูกชายคนโตของป๊าเขามีเมียมีลูกด้วย มีเมียน้อยอีกด้วย
คนพวกนี้ใจดำ ไม่แบ่งให้เขา...
เครื่องกรองน้ำเหรอ ถ้าหลักสูตรของคุณนายวิภาที่พูดว่า "ขนมถูกๆเขาทำขายกันเยอะแยะ เหลือทิ้ง ของดีเกินไป ทำแพงเกินไปขายไม่ได้ ไม่มีคนซื้อ เสื้อถักถูกๆจากเมืองจีน ตัวละ 50 บาทมีขายเยอะแยะไป ซาโกวบอก หมวกจากเมืองจีนอย่างเต็มที่ก็ใบละ 300 บาท ถูก ๆ อย่าถักขายเลย"
เครื่องกรองน้ำไม่มีคนอื่นทำขายเหรอ เมืองจีนเขาไม่ทำเครื่องกรองน้ำถูก ๆ ขายเหรอ
ไม่ต้องแช่งก็รู้ ว่าเครื่องกรองน้ำของมันขายไม่ได้หรอก เจ๊งแหง ๆ
..พอ..พอกันที..เบื่อว่ะ

วันศุกร์ที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

20 พค. 54

เมื่อวันก่อนไถคุณนายวิภา มาได้ 2,000
"อะไรหมดแล้ว"..
"เอางี้แล้วกัน ถ้าสิ้นเดือนนี้ ยังทำงานนี้แล้วไม่ได้เงิน จะมาขายของวันที่ 7 เดือนหน้า"
"ให้มาวันที่ 6 ตอนเช้า ไม่ใช่มาตอนเย็นนะ เขาไปตอนเช้า"
"ยายป้อม กลับไปทำอะไร ไร่มันเหรอ" ยังไม่ทันตอบ หน้าตูมๆ
"เขาก็มีธุระปะปังน่ะสิ"
"วันที่ 6 มาตอนเช้านะ ไม่ใช่มาตอนเย็น"

"มะเขือไม่ต้องเลือก เพิ่งเท" (ลูกค้าซื้อของไม่ให้เลือก บ่นเขาอีก)

"อะไร 9,000 ใช้เป็นหมื่น เดี๋ยวตอนไปถอนเงิน 7,000 เอามาคืนนะ" (พูดซ้ำ)
"ต้องคืนสิ" (ก็ยึดบัตรประชาชนไว้นี่)

"ซื้อหนังสือถักนิตติง"
"ซื้อมาทำอะไร"
"ให้มาขายของ กำไรก็ให้มึง"
"มาขายของ ป่านนี้มีเงินกินเงินใช้แล้ว"
"ค่าเช่าบ้าน ไม่ใช่ว่าจะเก็บเงินได้ทุกห้อง"

โกงสมบัติให้ลูกชายเอาไปกี่ล้าน ยังจะมาหลอกใข้งานเป็นทาส เฝ้าสมบัติของตัวเองอีก
สรุป ได้เงินสด 7,000+ ค่าเช่า 2,000 ทีวีเก่า 1 เครื่อง , เครื่องเล่นดีวีดีเก่า 1 เครื่อง

*****************
ขายหรอก ไม่ยุติธรรม ไม่แฟร์ เราทำมาเลี้ยงมันข่วยส่งมันเรียนโรงเรียนประจำ ถึงแม้คุณนายวิภาจะให้แจ๋ช่วยขาย ช่วยเลี้ยงIpom หรือจ้างพี่เลี้ยง แต่เราก็ทำมากกว่า ทำไมถึงทำกับเราอย่างนี้ วันที่ 6 มิย. 54 ถ้าคุณนายวิภาอยากให้เราไปขายของ จะส่งวิญญาณไป เชือกเตรียมผูกคอ(ให้ตาย)ยังอยู่ ให้ขาวบ้านเขารู้ว่า พวกนี้มันโกงสมบัติโกงพี่โกงน้องเอาไปหมด โยนแค่เศษเงินให้ แถมยังเป็นบุญเป็นคุณพวกมันอีก
สมัยเด็ก ไปกินโจ๊กที่ศาลาแดง 3 คนพี่น้อง IPop มันเห็นปากกาบนโต๊ะ มันหยิบมาแกะเล่น เราบอกว่า "อย่าเอา อย่ายุ่ง" มันก็เอาไป
ตกเย็นเจ้าของปากกามาหาเราถึงบ้าน ครูคงพามา เราหน้าซีดตกใจ และต้องโหก ปกป้องมัน ว่า "มันไม่ได้เอาไป ไม่รู้ ไม่เห็น" เจ้าของปากกาเขาคงทำอะไรไม่ได้ เรากระต่ายขาเดียวอย่างนั้น ต้องขอโทษเจ้าของปากกาด้วยค่ะ

วันพุธที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

ต่อจากวันนั้น..

ยืนรอคุณนายวิภา พูดแล้วพูดอีกกับลูกค้า "งานมันเยอะ งานมันเยอะ ทำตั้งแต่เช้ายันสามทุ่มสี่ทุ่ม" พูดหลายรอบเลย ..ก็ยอมลำบากเพื่อลูกขายสบายและร่ำรวยก็ต้องทนเอาหน่อยนะคุณนาย...

วันก่อน Woddy ถาม "กู๊ปูอาบน้ำใช้สบู่ของโน่รึเปล่า" / "ไม่ได้มาอาบน้ำ ไม่เคยใข้สบู่อ้วนอาบน้ำ ซื้อสบู่เดตตอลเป็นแพค" (เป็นคำถามที่ปกติ ไม่น่าจะคิดถามเราแบบนี้...น่าจะเป็นคำถามจากพ่อมันมากกว่า)

วันอังคารที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

17 พค.54

เมื่อเช้าถามโน่ "โน่ ป๊าเขาสั่งให้โน่ล็อคห้องใช่มั้ย" / "อื้อ"
"แล้วเขาสั่งให้ล็อคแม่กุญแจหน้าห้องด้วยใข่มั้ย" / "ไม่รู้"

ต่อจากวันนั้น

"มึงจะเอาเดือนละเท่าไหร่ว่ามาเลย จะเอาไปทำไมอีกห้าพัน จะเอาไปทำอะไร"ทำน้ำเสียงราบเรียบ
"ก็เอาไข้ให้หมดเร็ว ๆ ไง จะได้มาขายของโขห่วย"
คุณนายวิภายิงมุขทันที "เออ..ยายป้อม กลับเดือนหน้าใช่มั้ย"
ยายป้อมก็รับมุข (ทีอย่างนี้ไม่เรียก ไอ้นรก) "ใช่กลับเดือนหน้า"
ก่อนกลับ เราถาม "ยายป้อมกลับวันที่เท่าไหร่ล่ะ" / "กลับวันที่๖เดือนหน้า"
(เชื่อก็โง่แล้ว..แหกตาอยู่ได้... เฮ้อ..ทางใครทางมัน สอง สาม สี่ ล้าน บ้านและที่ดินให้คุณลูกชายไปหมดแล้ว หรือว่าถ้าเป็นคนจีนยุคโน้น เราอาจจะถูกโยนลงบ่อน้ำ หรือไม่ก็เอาขี้เถ้ายัดปาก ตายไปซะแล้วมั้ง...แม่เรา)

วันศุกร์ที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

7พค.54 (ต่อ)

"ที่ดินแดงนี่ก็ยกให้เอ็งกับIPom 2 คน เก็บค่าเช่า" / "ไม่เอาหรอก" / "ก็ตามใจ"
(มันมีแต่เก็บของ จะเอาอะไรไปให้ใครเขาเช่า จะให้เราเป็นหมาเฝ้าบ้าน ทำความสะอาดบ้านน่ะสิ ถ้ามีคนมาเช่า ก็ไอ้นรกมันไปเสวยสุขอยู่ที่หนองจอก ตอนอยู่บ้านนี้ก็กวาดเฉพาะหน้าห้องของมัน เห็นกวาดบันไดถึงชั้นล่าง ถึงหน้าประตู แค่วันเดียวเอง"

สรุป อะไรที่ลูกชายมันไม่เอา ก็ถึงจะโยนเหลือเดนให้คนอื่น
ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเอาคืน.. ยังไงมันก็ต้องมาเอาบ้านหลังนี้อยู่ดี เชื่อดิ

"รูปป๊าอยู่ไหน" / "ก็อยู่หนองจอกไง เขาอยากอยู่บ้านนั้นก็เอาไปไว้บ้านนั้น"

"เขาสั่งให้เอ็งใช้เดือนละ 2,000 ก็พอ"

คาดการณ์ 5,000 ที่เหลือ คุณนายวิภา คงเตะถ่วง เอาไว้วันครบ100วันป๋าเสียมากกว่า
ยังไงเขาก็ยังต้องการให้เราเฝ้าร้านโชห่วยอยู่ดี
"ระวังให้ดี อย่าไว้ใจ สุนัขจิ้งจอก9หาง"

"เขาสั่งไว้ไม่ให้เอ็ง"

เมื่อเช้าก่อน7.30 น.ออกจากบ้าน เห็นมันขับรถกระบะToyota มาจอดขนของ กระเป๋าเดินทางสีแดงกับสีดำ ไม่รู้จะขนอะไรไปอีก ไปเป็นเจ้าของบ้านอย่างถาวร"

"วูดดี้ พรุ่งนี้ไปโรงเรียนเป็นผู้ปกครองให้I Noมัหน่อย ได้รึเปล่า" (เมิงเป็นพ่อไม่ว่างซะนี่ แต่เวลามาขนข้าวของ มาเอาเงิน เวลาเก็บค่าเช่า มันว่างได้เนอะ ทุเรศสิ้นดี"

แล้วเราจะทำยังไงต่อไปดี
มรดกสุดล้ำค่า เงินสด 9,000 ทีวีเครื่องพัง1เครื่อง เครื่องเล่นDVD1เครื่อง